خانواده برتر

o_O!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

راهکار من به شما

یه روز لم بده رو مبل بگو اگه پول نداشتم بعد دنیاتو تصور کن

بعد بگو اگه شوهرم دست بزن داشت بازم دنیاتو تصور کن

و هزار تا تصور دیگه وقتی از بدبختی های احتمالیت گریت گرفت ادم میشی عزیزم

قد همسرت هم خوبه اون مردای قد بلند هزار تا ایراد دیگه دارن

من شماتت نمیکنم, چون یجوری انگار غریزیه که زنا دوست دارن هیکل شوهرشون ازشون بزرگتر باشه و در مقابل مردها هم دلشون میخواد خانومشون ظریف تر از خودشون باشه. البته واسه جذب اولیه این فاکتور موثره اما حالا دیگه وارد مرحله بعد شدین 

بنظر من به خوبی های شوهرت فکر کن. به این فکر کن که اونم تو دلش میگه کاش زنم یه کم کوتاه بود.

اصلا شاید خود اون تو فکر راحت شدن از دست تو باشه.

باور کن وقتی مهمون میاد خونتون اصلا پیش خودشون نمیگن وای چه شوهر کوتاهی داره بلکه میگن: خدا شانس بده! چه شوهر خوبی گیرش اومده دختره دی....ق P:

اگه عاشقش بشی واقعا قدش به چشم نمیاد.

۱۸۵ قدمه!!! احساس میکنم خیلی بلندقدم !!! میخاستم حدود ۱۷۸ باشم

۱۷۸ قدشه احساس میکنه خیلی تو روابطش موثره دوست داره چقدرشو نمیدونم ولی بنظر میرسه بالای ۱۹۰ برسه !!!

بهتره آدم قدر داشته هاشو بدونه !!!

وللش راستی بنظرم بهتره شما یکم کوتاه قدتر شید تا بهم بخورین!!! بالاخره بیشتر شما مشکلدارید باید خودتون حل کنید

سلام

من احساس میکنم بعضی از پستا میخاد دله بقیه رو بسوزونه

اخه اینم شد مشکل؟

با این پست باز یه بهونه دست آقایون اومد که چی؟!بله خانما آهن پرست و ظاهرپرستن!!!!!!!!!!!!

دوست عزیز، مگه خود شما همه چی  تمومید مگه کل فضایل اخلاقی تو شما یکی جمع شده که یه قد شوهرتون براتون بحران شده!!بچسب  به زندگیت عزیزم.

خانم سوال کننده

به نظر من شما سخت در اشتباهید و خودتون هم میدونید که اشتباه میکنید. بدترین کار اینه که اعتماد به نفس شوهرتون رو ازش بگیرید. به جای این کار با محبت شوهرتون رو جذب کنید. کاش میگفتید چند وقته ازدواج کردید؟ این مسائل اول زندگی شاید باشه ولی به هیچ وجه نباید اجازه بدید بزرگ بشه توی ذهن شما. اگه بعد از مدتی که از زندگی گذشت عاشقانه همدیگه رو بخواید اصلا ایرادات ظاهری رو نمیبینید. وقتی شوهرتون از همه لحاظ ایده آل هست نباید روی این موضوع متمرگز بشید. شما کفش پاشنه بلند نپوشید و سعی کنید به شوهرتون بگید برای سلامتیش رژیم بگیره و ورزش کنه تا لاغرتر بشه. واقعا دلم میگیره از این حرفها. اینا که مشکل نیست

فکر کنم فقط من می تونم درکت کنم منهم قدم 172 ،‌اندام زیبام هم باعث شده خیلی خوش قد و بالاتر به نظر بیام تقریبا همه میخم میشن .. خواستگارهای پرویی هم دارم که نهایت چند سانت از من بلندترن و با اعتماد بنفس زیبایی قد و بالا و اندام من رو بعنوان فاکتوری برای خواستگاری مطرح می کنن !!!!!

واقعا دردناکه هنگام معاشقه رو در روی مردی قرار بگیری که هم قدت باشه و تو هیچ احساس ظرافت و زنانگی پیشش نکنی  شاید یک زن قد بلند این روهرگز به زبون نیاره و شوهرش متوجه نشه ولی واقعیتش میشه همینهایی که شما سوال کننده محترم با صداقت و سادگی مطرح کردی و برچسب دراز ،‌احمق و خیلی چیزهای دیگر خوردی

‌بنظر من مردها خودخواهن بخاطر لذت خودشون لذت زن رو نادیده می گیرن و نمی دونم چه جوری میشه به مردها حالی کرد دنبال دختری باشن که حداقل 10 – 15 سانت از خودشون کوتاه تر باشه

و اما با همه ی تفاسیر شما الان همسر اون آقا هستی و ایشون رو پذیرفتی پس دیگه دیره واسه این حرفا و به زندگی ت بچسب .

در سر عقل باید بی کلاهی عار نیست..........

کاش شوهر من کوتاه بود اما اخلاق داشت....

کاش شوهر من کوتاه بود امامشکل پارانویید نداشت ....

کاش شوهرمن کوتاه بود اما کتکم نمیزد...

کاش شوهر من کوتاه بود اما در کنارش آرامش داشتم.....

کاش شوهر من کوتاه بود اما ....

کاش کاش کاش وکاشهای دیگه

 امیدوارم به خودت بیای وبفهمی که داری چکار میکنی با زندگیت.

با همه این اخلاقای زشت همسرم باز یه تار موی گندیده شو به دنیا نمیدم. کتکم میزنه اون دنیای خودشو خراب میکنه،بدبینه خوب باشه منکه مشکلی ندارم که بهم بدبین باشه آخرش خودش خسته میشه وپشیمون.تو خونه خودم زندانیم شوهرم زندانبان اما باز گلایه ای ندارم.

اینا رو که گفتم الان شاید پیش خودت فکر میکنی حتما مجبورم تحمل کنم نه مجبور نیستم من وشوهرم هردو دکترا داریم شوهرم با تمام اخلاق گندیی که داره اگه نباشم میمیره من هستم تا اون از زندگی لذت ببره.اما من محبوسم واون میره سر کار.همه فامیل آرزوی زندگی منو دارن چون از مشکلم خبر ندارن.

به صبا خانوم

ممنون از لطفتون من خیلی پیش مشاوره رفتم میگن یا جدا شو ازش یا بساز وپیرت میکنه باید دارو مصرف کنه چون بیماره.  5 ساله ازدواج کردم  وعاشق بچه هستم تنها ارزم داشتن بچه است اما نمیتونم چون میترسم بچه دار شم وتا الان چند بار هم به جدایی فکر کردم باجدایی وضعیتش بدتر میشه. واقعا درمانده ام از این وضعیت.بعضی روزا میزنم به سیم آخر که باید جدا شم وبفکر خودم وآینده خودم باشم واز این زندان خلاص شم باز نمیتونم چون نابود میشه. نمیدونم شاید کارم حماقته ودارم خودمو نابود میکنم که اون نابود نشه.جز توکل بر خدا وپناه بردن به خدا کاری نمیتونم بکنم.

به خانوم عجب روزگار نکبتی دارم

بله کار شما حماقته شما چه باشین چه نباشین اون بیماره

اما تا وقتی باشین اون بیمار میمونه

وقتی نباشین و علت نبودنتون مشخص باشه اون میفهمه مشکلشو و میره برای درمان

بعد هم شما سالمو خوشبختین هم شانس ازدواج و بچه دارین هم اون دیگه بیمار نیست

با این وضع شما میشین یه ادم تنها با یه بدن داغون و احتمالا خودتون هم بیماری روانی میگیرین

شوهرتونم تصورش اینکه همه چی خوبه و به فکر راه حل نمیفته

به "به عجب روزگارنکبتی شده"

شما میتونید بهم کمک کنید که اینقد با اطمینان میگید جدا شم؟ شما اگه شرایط منو دارید بیشتر توضیح بدید وبهم کمک کنید چون شوهر من بیماریشو قبول نداره و روانشناسی که چند وقت پیش رفتم پیشش گفت باید قرص بخوره اگه نمیخوره بنداز تو غذاش که نفهمه ومیگفت که احتمال بدتر شدنش هم هست.حتی بهم گفت بخاطر زیبایی که داری میترسه از دستت بده که اگه بگی میخام جدا شم ممکنه ناقصت کنه که تا ابد کنارش بمونی. من واقعا نمیدونم چکار کنم. 

خانوم خیلی خوش شانسی که شوهرت تا حالا تحملت کرده

چون هم قدت تو اوته و هم عقلت

حیف اون آقا نیست برای شما؟

برو خدا رو شکر کن چون اگه ایشون با شما ازدواج نمی کرد هنوز هم دختر بودی و هر سال وسایل جهیزیه ات رو بروز می کردی