خانواده برتر

یک پسر بر فرض در سن 18 سالگی دیپلم میگیره، یک سال برای کنکور باید وقت بذاره، 19 سالگی میره دانشگاه، حالا شاید یک سال پس و پیش به هر حال .

اگر رشته اش 140 واحد داشته باشه و واحدها رو خوب پاس بکنه، ترم تابستونی هم برداره خیلی خوب درسش رو تمام بکنه ظرف مدت سه سال و میشه سنش 22 سال، بعد تا دفترچه خدمتش بیاد بره سربازی چند ماه زمان پرتی داره، البته ممکنه این زمان رو نداشته باشه، به هر حال ما الان این زمان پرتی رو در نظر نمیگیریم از اون طرف ولی یک سال رو برای کنکور حساب کردیم.

البته مدرک هم تا لیسانس حساب شده، اگر مدرک بالاتر باشه باز سن میره بالاتر که خیلی ها تا فوق یا دکترا میخونن به هر حال لیسانس رایج تره، از 22 سالگی تا حدود 24 سالگی سرباز هست و در سن 24 سالگی سربازیش تمام میشه.

یک سال افسردگی بعد از خدمت سربازی کاملا طبیعیه، تا پایان زمان افسردگی بعد از خدمت و اینکه دوباره پسر خودش رو یه کم جمع و جور بکنه و یه تکونی بده سنش شده 25 سال، حالا همه رو دارم خیلی خوب و شیرین محاسبه میکنم، مثلا مدرک لیسانس و ... ،بعضی ها که در حال درس خوندن مجبور بودن کار کنن یا مشکلات خانوادگی داشتن مثلا دیپلم هم درجا زدن و ... سن شون ممکنه از اینم بالاتر باشه.

حالا ما میانگین حساب میکنیم، یک لیسانس و سربازی تا 25 سالگی برای پسرها به طور میانگین آب میخوره که برای منم همین شد، افسردگی بعد از خدمت سربازی هم دست کم نگیرید، تعریفش هم اینه که پسر تا خدمتش تمام نشده دوست نداره حتی یک روز دیگه خدمت بکنه و فکر میکنه اگه خدمتش تمام بشه خوشبخت میشه! بعد که خدمت تمام میشه یهو میشه یه آدم منگ و گیج و داغون که میبینه آزاد شده،! ولی نمیخواد آزاد باشه، انگار همون خدمت رو بهتر میدونسته! میدونید چرا؟ 

چون وقتی خدمتش تمام میشه میبینه چقدر از دنیا عقب افتاده! دخترانی که همسنش بودن دارن دکترا میخونن! خیلی هاشون ازدواج کردن! این بدبخت الان نه کار داره نه هیچ چی و تازه باید یه جورایی از صفر شروع بکنه و هزار دلیل دیگه به هر حال کاملا طبیعیه، اون هایی که سربازی رفتن الان میان اینجا حرفامو تایید میکنن و دلایل دیگرش رو هم میگن.

حالا پسر که بخواد بره خواستگاری در 25 سالگی قطعا نمیتونه! چون هیچ چی نداره، فقط یک کارت پایان خدمت و یک مدرک لیسانس!

پس شروع میکنه به کار کردن، حالا یا در زمینه کاری خودش و رشته اش یا حمالی و کارگری که برای خیلی ها، مثل من همین گزینه دوم بوده، چون اکثر سایت ها که آگهی استخدام میدن، کار رو فقط به متاهل ها میدن داستان پارتی و ... بماند و سابقه کار در همون زمینه میخوان! سابقه کار چطور باید ایجاد بشه وقتی اصلا کار نیست؟، به هر حال بگذریم... 

حالا پسر یه پول کوچولویی در میاره یه کار ثابت نداره و متغیر و ... ، مثلا سنش شده 27 یا 28 سال میره خواستگاری، میگه ماشین ندارم، یه خونه بدبختی کوچولو شاید بتونم اجاره بکنم و ... ، میره هر جا جواب رد میشنوه! چرا؟ چون خیلی از خانواده های دختر بهش میگن چرا پس انداز نداری؟ چرا خونه نخریدی؟ چرا کار نکردی؟ حتما معتاد بودی! حتما مشکلی داشتی! (منظورم این نیست که الزاما در روش بهش میگن، کلا اینو میگن)، و هزار حرف دیگه .

بعد پسر دوباره افسردگی میگیره! خب از چند نفر جواب نه بشنوه، نه به خاطر جواب نه، به خاطر اینکه این بدبخت این همه زحمت کشیده، دستش بیش از این نرسیده و از اینکه جامعه درکش نمیکنه، و از اینکه هم جواب نه میشنوه هم تهمت هم تحقیر و ... قید ازدواج رو میزنه و سنش میره بالای سی سال، بالای سی سال هم که میل به ازدواج از لحاظ انگیزه روانی به شدت کاهش پیدا میکنه و ترجیح میده کلا مجرد بمونه تا ازدواج بکنه.

این فقط بخشی از مشکلات یک پسر ایرانیه که برای شما گفته شد اون قدر که بهش بی احساس نگاه میشه، اون قدر که بلانسبت به چشم حیوان به یک پسر نگاه میکنن و هیچ ارزشی برای شخصیت و انسانیتش قائل نیستن و ... ، آخرش هم پسر شاید از سر رفع تکلیف بره ازدواج بکنه! ولی نتیجه ازدواجش چی میشه؟ هیچ چی، همون رفع تکلیف! نه لذت ...