خانواده برتر

گاهی انسان بر اساس ویژگی هایی که در طرف مقابل میبینه ( حالا اون ویژگی ها و ملاک هایی که از نظر خودش جذابه و دوست داشتنی ) به طرف مورد نظر علاقه مند میشه ... ممکنه این علاقه بیشتر بشه و تبدیل به عشق بشه ... ممکنه باز شدیدتر بشه و تبدیل بشه به دلبستگی و در نهایت اون قدر که به وابستگی منجر بشه

این اتفاقا سوال منم بود..چون انقدر عشق الکی دیدم اطرافم ..گفتم پس عشق واقعی چیه پس..نشونه هاش چین؟

بدترینش وابستگی و بهترینش دوست داشتنه، آدمایی که عاقلانه عاشق یک نفر هستند در واقع اون فرد رو دوستش دارند. وابستگی هم یعنی یه چیزایی که تو خودمون نداریم تو طرف مقابل میبینیم و بخاطر همین وابسته اش هستیم.

سلام..

سلام آقای نجفی

من نمونه عشق دیدم هیچوقت تموم نمیشه احساس تملک وجود نداره و برای معشوقه بهترین ارزوها رو داری حتی اگه خودت قربانی بشی تمام تلاشت برای اسایش و ارامش معشوقه است اما دلبستگی پر از خودخواهیه

من همچین حالتو تجربه کردم البته با یسری تفاوتا ... گاهی وقتا واقعا حس میکنم دیوونه شدم و خودم نمیدونم باید چیکار کنم اتفاقا منم از خدا نمیخامش نه به خاطر اینکه جلوش احساس کم بودن دارم نه.... به خاطر اینکه اینجور خواستن کسی، واقعا ادمو اذیت میکنه من حتی وقتاییم که بود گریه میکردم و گاهی میگفت تو حالت خوش نیست تو که با من شاد نیستی پس دنبال چی....

به هدیه

برا همین میگم تفاوتهایی داریم من 27 سالمه و تقریبا 23-24 بودم که اولین بار باش اشنا شدم من هیچوقت مشکلات دخترای نوجوونو نداشتم همیشه تعجب میکردم از چیزایی که تو تلویزیون میدیم و یا همکلاسیام بروز میدادن کلا یه زندگی نرمال و معمولی داشتم دختر عمم به مامانم گفته بود که من عاقلترین دختریم که میشناسه تو جمع دوستام همه منو یه ادم مغرور و جا افتاده میدونستن و اکثر اوقات متفاوت تلقیم میکردن... ولی رفتاری که من طی سه سال گذشته داشتم باور نکردنیه گاهی خودمم میمونم که چرا اخه؟ چی شد؟؟؟ اولش به قصد ازدواج اومد ازش خوشم اومد ولی میرفت هم زیاد برام فرقی نمیکرد چند بار خواستم تموم کنم نذاشت گفتم اگه قصدت جدیه اقدام کنه و هی تاریخ تعیین میکرد و پشت مینداخت الان که فکرشو میکنم شاید اون موقه شیفته من بود برعکس الان :) یه 6 ماهی گذشت یسری دروغاش دراومد اینبار تموم کردن برام سخت بود ولی از پسش بر اومدم اما باز برگشت و از سر گرفته شد مشکل از اونجایی بود که کم کم بهش علاقه مند شدم ولی فاجعه بار شد.... انقدری که من رفتمو برگشتم هر ادمیو خسته میکرد حالا دیگه رو حرفاش و کاراش حساس شدم جوری که اگه حرکتی یا حرفی مطابق میلم نمیزد گریه میکردم یا حتی سکوووووت زبونم بند میومد اگه میدیمش و دیدار میخواست تموم شه الکی بحث میکردم و دعوا ولی واقعا دلم نمیخواست بره عجیبترین حسو کنارش داشتم حتی یه شب قبل دیدنش پر از شوق و اشتیاق بودم وقتی بود رو ابرا بودم تا وقتی وقت تموم میشد بدترین حسو پیدا میکردم و در نهایتم تا چند روز بعد ، عذاب وجدان داشتم به خاطر پنهون کاریم از خانواده و گناهش... انقدر بچه شده بودم که حتی وقتی جلوم قربون صدقه خواهر زاده یکسالش میرفت بغضم میگرفت وقتی تلفنش زنگ میخورد اصلا دلم نمیخواست جواب بده حتی یه زمانی خواستم امتحانش کنم شمارشو گرفتمو همکلاسیم باش حرف میزد مکالمشون طولانی شد و همکلاسیم یکم براش ناز میکرد دلم میخواست برم بزنم تو دهنش ... دیگه کم کم ازش عصبی شدم و بیشتر وقتا به غر زدن میگذشت کم کم ازش فاصله گرفتم اما نمیتونستم تمومش کنم هر چند ماه دلم میخواست ازش خبر بگیرم طرف من ادم درستی نیست ولی با اینحال نشد و نتونستم بندازمش دور و هر خطایی کنه به بهترین شکل توجیهش میکنمو مدافعشم اگه پیامی ازش دریافت کنم تا یه هفته تو ابرام انگار انگیزه پیدا میکنم و کارامو بهتر انجام میدم... گریه منو اولین بار تو 24-25 مامانم دید چون خارج از کنترلم بود .... با رفتاری که این مدت داشتم هرکسی به سلامتیم شک میکرد برا همین میگم هیچوقت نمیتونم با کسی که اینقدر بخامش زندگی کنم چون شرایط خیلی پیچیده میشه

به به هدیه

به( هدیه)و( به هدیه)

به مرتضی

به مرتضی