خانواده برتر

سلام

ببینید بحث سختگیری نیست. متأسفانه شما یه چیزایی رو در نظر گرفتید یه چیزایی رو نه. خانمها بله دقیقترن. به خاطر اینکه زن در جامعه ی ایران طوری نیست که اگر در تشکیل زندگی و ازدواجش موفق نبود بتونه مثل مرد ازدواج دومی به راحتی بکنه. پس در نتیجه زنان ایرانی باید حواسشونو جمع کنن و به ازدواج با هر کسی تن ندن. این اسمش سختگیری نیست. این اسمش دقته به نظرم. دقت در انتخاب. انتخابی که مطمئن باشه. پس این که شما میگید نه اسمش سختگیریه و نه اسمش قپی در کردنه. فلسفه ی دقت دخترا و خانواده هاشون در انتخاب داماد به همین موضوع برمیگرده که در ایران نمیخوام بگم زنان حالا خیلی مظلوم واقع شدن و از اون ور بوم بیفتم ولی در کشورهای جهان سوم و از جمله ایران شیوه زندگی طوریه که اگه زن ازدواج درستی نکنه به بدترین شکلها ممکنه تاوان پس بده. دخترها و خانواده هاشون از این می ترسن. کمااینکه خود شما و امثال شما اگر خواهر مجرد داشته باشید همین دقت رو که الان دارید بهش میگید سختگیری بلکه بدتر از ما به کار می بندید. اینم که میگین اون دختر خانم در مجازی سختگیر نشون میداد ولی در عمل راضی بود به کمترین شرایط به هر حال شما که همه موردها رو بررسی نکردید . از روی یه نفرم نمیشه نظر کلی داد و نسخه کلی پیچید. احتمالا از موارد استثنا بوده یا اینکه نه بعد از اینکه شما رو دیدن و شناختن فهمیدن نود درصد معیارای حداقل اخلاقی رو دارید و یه جورایی اعتماد داشتن به ازدواج با شما و کوتاه اومدن به همین خاطر

بعدم بحث سفر رو پیش کشیدید

ببینید اصلا بحث سفر نیست. شاید ما خانما که اینارم میگیم حتی اصلا یک درصد هم بعد ازدواج سفرم نریم . شایدم خیلی خیلی اهل زندگی و واقعا زن زندگیهم باشیم( همه نه) مثلا من خودمو میگم. خودم واقعا اگر تشکیل زندگی بدم با کسی واقعا سعی میکنم تا حد توان زندگیم رو در اولویت قرار بدم و واقعانه مادرانه و همسرانه به زندگیم فکر میکنم. دوست و رفیق بازیم برام اهمیتی نداره و اصلا اهل اعتماد به هر کس و ناکسی به عنوان دوست و رفیق هم نیستم که حالا پاشم برم سفر تفریحی با یه گروه از خانما. ولی همین خود شخص من هر وقت کسی بگه بعد ازدواج حق نداری سفر بری همینجا میگم اشتباه میکنه و باهاش مخالفت میکنم و نظر مخالف میدم. چرا؟

چون بحث سفرم که نباشه. مهم اینه که اون مرد اندیشه ش فکرش خرابه. مردی که میگه بعد از ازدواج زن حق ندارد به تنهایی به هیچ کجا سفر کند. یا با خانواده اش دور از چشم من جایی برود. یا با دوستانش سفر برود. و حتما باید بیخ ریش من باشد.

این مرد مشکل داره فکرش و مخالفت بیشتر ما دخترا به این دلیله. حداقل مخالفت امثال من با اون مرد و شاید رد کردنش به این دلیله. چون فکرمیکنم که این مرد یک مرد حداقل تا اندازه ای دیکتاتوره که میخواد آزادیهای من رو ازم سلب کنه. یا برای زن هیچ حقی قایل نیست. یا متعصبه. یا خشک مذهبه. یا افکار بدگمانانه داره. این طرز فکر اونه که باعث میشه من بهش جواب رد بدم. مردی که گفت نه نباید حتی با خانواده ت جایی بری بدون من. این مرد مرد زندگی نیست. این مرد زن رو از املاک و داراییهای خودش حساب میکنه احتمالا. یعنی چی؟ یعنی که من اونقدر بدگمونم که تو با خانواده ت هم جایی بری اعتماد ندارم. یا اونقدر ترسو و ضعیفم و اعتماد به نفسم پایینه که تو بری تنهایی سفر فکر میکنم بلایی سرت میاد. یا اونقدر دیکتاتورم که برای تو دو روز دور بودن از خودم و خدمت نکردن به خودم رو نمیتونم قبول کنم. به نظر شما جز اینا چه معنایی رو در درجه ی اول می رسونه اون حرف؟ طرف نوشته بود در بخش نظرات که زن بعد از ازدواج حق نداره حتی با خانواده ش با پدر و مادرش سفر بره.

بعدم من یه نکته ای رو خدمت شما و دوستان عرض کنم. مطمئن باشید زنها و مخصوصا زنهای ایرانی حداقل شصت هفتاد درصدشون خانواده مدار هستن و بنده خداها وقتی وارد نظام زندگی متاهلی میشن و مخصوصا با تولد اولین فرزندشون اونقدر خودشون دلبسته ی شوهر و بچه و زندگی خودشون میشن که دیگه حتی کمتر تمایلی به حضوردر فامیل خودشونم ممکنه پیدا کنن تا اون اندازه ای که قبلا فکر میکردن. مگه مادرای خود ما همینجوری نیستن؟ مگه غیر از اینه. اتفاقا اون موقع این ماییم که بیخ ریش شماها رو میچسبیم میگیم تنها نرو با رفقات سفر من و بچه تو به امون خدا نذار.

پس ببینید خلط مبحث نفرمایید لطفا. از هر دریم یه حرفی نیارید مردمم گیج و سردرگم کنید.

اول اینکه طرف سخت میگیره چون نمیشناسه چون میخواد بفهمه ته مخ اون مرد چی میگذره. بدگمونه نیست چطوریه. ولی وقتی شناخت راه میاد باهاش . کوتاه میاد. ما باید اعتماد کنیم و بشناسیم و بدونیم زندگیجای حق نداری و باید و نباید نیست. بدونیم مرد زندگیمون از سر دلسوزی و خانواده دوستیه که دلش نمیاد خانمش تنها جایی بره . اگرم خودش همیشهه مراهیش کنه که چه بهتر. اما بعضی وقتا خودم رو مثال میزنم یه خانمی مثل من هم هست که سفر کاری ممکنه براش پیش بیاد. خوب من نوعی چه گناهی دارم. آیا درسته گیر یه ادم بدگمون بیفتم که من رو از کارم از هدفم منع کنه؟

وانگهی دختر عاقل و سر به راه و خانواده مدار مشخصه. به خدا از دور چشمک میزنه. نیازی نیست که شماها براش قانون و تبصره بنویسید. بله یه خانمایی هستن باید مهار بشن. حداقل ده درصد هستن که دور ورمیدارن. منم که خودم دخترم دیدم این دسته ادمارو. اینارو باید یه کمی بهشون سخت گرفت و اول زندگی گربه رو دم حجله کشت. من به برادرامم میگم زنی که ناجوره درست بار نیومده اولا خواستگاریش نرید. اگرم تصمیم گرفتید اونجور زنی رو انتخاب کنید اول زندگی حساب کار رو بدید دستش.

در کل همه این چیزایی که گفتید با انتخاب درست حل میشه. اگه زن خوبی انتخاب کنید که حد و حدود و جایگاه خودش رو در کنار خانواده و همسر بشناسه و درست تربیت شده باشه دیگه نباید نگران این چیزا باشید و با قانون و تبصره و زورگویی کانون زندگیتونو خرابکنید. از اول سمت اینجورمواردی نرید. حرف عاقلانه و منطقی مشخصه. جوابشم باید مشخص باشه برادر.