خانواده برتر

مثل خودمی فکر کنم افسردکی داریم اگه بگی اولین چیزی که بهت میگن همینه

سلام

شما خیلی عجیب هستین!!

سلام
در مورد جشن که فکر نکنم مخالفتی کنن...مگر اینکه تک پسر باشه که خانوادش دوس داشته باشن حتما عروسی براش بگیرن
ولی در مورد بچه دار نشدن....بله هستن مردایی که بچه نمیخوان ولی خیلی کمن....حتی ممکنه خودش موافق باشه ولی خانوادش نه
خوشبخت باشی

سلام
در مورد جشن که فکر نکنم مخالفتی کنن...مگر اینکه تک پسر باشه که خانوادش دوس داشته باشن حتما عروسی براش بگیرن
ولی در مورد بچه دار نشدن....بله هستن مردایی که بچه نمیخوان ولی خیلی کمن....حتی ممکنه خودش موافق باشه ولی خانوادش نه
خوشبخت باشی

شما هنوز زوده به این چیزا فکر کنی...همین

در مورد بچه اختلاف سلیقه زیاده
ولی در مورد مراسم کاملا درست میگی من حتی حاضر نیستم یه مراسم کوچیکم بگیرم یه ماه عسل ادم میره برمیگرده این خاله بازیا چیه اخه

در مورد عروسی نگرفتن یا کم هزینه کردن برای عروسی نظری ندارم این مربوط میشه به توافق بین شما و کسی که قراره با شما زندگی کنه . اما در مورد بچه بنظرم مادرتون درست فرمودن . فکر نکنم افراد زیادی باشن که نظرشون با شما یکسان باشه . بالاخره طرف ازدواج میکنه که بچه هم داشته باشه در واقع بچه شیرینی زندگیه هر چند بزرگ کردنش سخته ولی بغیر از خود فرد قطعا خانوادش هم تحت فشار میذارن که باید بچه دار بشین و ... پس بهتره طرز فکرتونو عوض کنین . احتمالا شما تحت تاثیر تبلیغات ماهواره ای قرار گرفتین و براتون الگوسازی کاذب ایجاد شده . با در نظر گرفتن خواسته های شما تعداد افرادی که ممکنه با این نظرات و خواسته های شما موافقت کنن یکی دو تا بیشتر نمیشه که ممکنه اصلا ریخت و قیافه طرف رو شما نپسندین پس در کل گزینه شما خیلی خیلی کم و در حد صفره . 

چقدر شبیهه منی...انگار من این متنو نوشتم

اول از همه راجع ب عروسی اصلاااا نگران نباش ... مردا از خداشونم هست عروسی نگیری ... اما ساده نرو خونه خودت در اینده حتما یه ماه عسل توپ برو


دوما راجع ب بچه ... منم مثل شما از بچه دارشدن و مادرشدن متنفررررررم ...تنفر من خیلی زیاده اصلا نمیتونی درک.کنی....اما یکی از فامیلامون روانشناسه باهاش صحبت کردم گفت توی سن ماها طبیعیه... میگفت مادرشدن هم یک نیازه ک توی سنای 27یا28یا بالاتر بالاخره خودشو نشون میده....

میگفت توی یک مقطعی از زندگی از ته دلت دوس داری مادرشی ... میگفت یه حس نیاز پیدا میکنی به بچه ....میگفت همه چیز به وقتش ....و این حس تنفر ماهم کاملن طبیعیه واسه سنای بیست سالگی و اینا


منم از بچه.متنفرررم مثه تو اما سعی کن توی دلت این حسو نگه داری چون با توجه به سنمون این حس توی ما دچار تغییر میشه

البته شاید هم نشه ... ولی خب عزیزم من میگم با قاطعیت راجع ب این نظر نده ...شاید بعد سی سالگیت حس.نیاز بهت دست داد و دوس داشتی مادربشی....

اینجور چیزا رو زیاد بروز نده

چقدر شبیهه منی...انگار من این متنو نوشتم اول از همه راجع ب عروسی اصلاااا نگران نباش ... مردا از خداشونم هست عروسی نگیری ... اما ساده نرو خونه خودت در اینده حتما یه ماه عسل توپ برو دوما راجع ب بچه ... منم مثل شما از بچه دارشدن و مادرشدن متنفررررررم ...تنفر من خیلی زیاده اصلا نمیتونی درک.کنی....اما یکی از فامیلامون روانشناسه باهاش صحبت کردم گفت توی سن ماها طبیعیه... میگفت مادرشدن هم یک نیازه ک توی سنای 27یا28یا بالاتر بالاخره خودشو نشون میده.... میگفت توی یک مقطعی از زندگی از ته دلت دوس داری مادرشی ... میگفت یه حس نیاز پیدا میکنی به بچه ....میگفت همه چیز به وقتش ....و این حس تنفر ماهم کاملن طبیعیه واسه سنای بیست سالگی و اینا منم از بچه.متنفرررم مثه تو اما سعی کن توی دلت این حسو نگه داری چون با توجه به سنمون این حس توی ما دچار تغییر میشه البته شاید هم نشه ... ولی خب عزیزم من میگم با قاطعیت راجع ب این نظر نده ...شاید بعد سی سالگیت حس.نیاز بهت دست داد و دوس داشتی مادربشی.... اینجور چیزا رو زیاد بروز نده

با اولی موافقم ولی دومی خوب سلیقه ایه حتما کسی هست که اینطور باشه...

در مورد مراسم ازدواج منم مثل شما فکر می کنم. علاقه ای به مراسم ندارم...ولی فقط من و شما که نیستیم. مادر شما...مادر داماد...اینا ممکنه آرزوهایی داشته باشن که به سادگی نمی شه ندیده گرفتشون. می شه سر و ته قضیه رو با یه مهمونی خودمونی هم آورد. اگه شما بخوایین اصول مذهبی هم رعایت بشه.

سلام منم مثل شمابودم،البته ازلحاظ عروسی نگرفتن،الانم خیلی راضیم که عروسی آنچنانی نگرفتم وبایه سفرزندگیموشروع کردم،تازه شوهرمم کلی استقبال کرد،عروسی گرفتن یانگرفتن بستگی به طرف مقابلت داره،به هرحال بایدببینی که طرف نظرش چیه،امادرموردبچه،وااااامگه میشه زندگی بدون بچه،من که عاشق بچم،حالادرسته باتوجه به شرایط زوجین،مدتی روبدون بچه بگذرونن،اماتاٱخرعمرنمیشه که بچه نداشته باشن،اونم سالم باشن.

در مورد مراس عروسی بله منم در آینده مراسم نمی گیرم...بلکه همون ماه عسل...

من یه پسرم  . . . و من هم علاقه ای به بچه دار شدن ندارم! دلایل خاص و منطقی هم برای خودم دارم
اما زندگی بدون ازدواج رو برای خودم انتخاب کردم ، یکی از دلایلش این بود که نمیتونستم فکر کنم که آدمی هم عقیده با من هم وجود داره . . .اما الآن تعجب کردم!

سلام

سلام

دختر گل، عزیزم. صبر کن، دست نگه دار. یکم آروم آروم پیش برو. چه عجله ای داری؟ تو که نه عروسی میخوای نه بچه ازدواج کردنت برای چیه؟ صبر کن یکم

هرگز قبول نمیکنم با همچین دختری ازدواج کنم دختری که نخواد مادر شه رو بگیرم که چی بشه؟

گندم هوادار چلسی

سلام عزیزم..اولی سلیقه ایه..اما به نظرم حداقل یه بار لباس عروس تنت کن که چند سال بعد آرزو به دل نمونی....در مورد دومی هم مگه میشه عاشق مردی از ته دل بشی اما نخوای ازش یه میوه ی عشق داشته باشی؟؟؟؟؟ وقتی من دیوونه وار شوهرمو دوست داشته باشم .خودم برای بچه دار شدن مشتاق ترم...

من با هردو شرایط شما هیچ مشکلی ندارم،مخصوصا با نیاوردن بچه،هیچجوره حاضر نمیشم کسه دیگه ای رو بیارم تو این دنیا تا کلی سختی بکشه.

الان خیلیا نمیخوان مراسم بگیرن و نمیگیرن.

راستش جشن که خب اهل تجمل نیستی خب خیلیانیستن

راستش جشن که خب اهل تجمل نیستی خب خیلیانیستن

دختر خاله ی من تقریبا ده ساله ازدواج کرده و هم خودش و هم شوهرش نه عروسی میخواستن نه بچه دقیقا عین شما ! و الانم خیلی خوشبخت و راضیه و اصلا هم پشیمون نیست چون هر دو واقعا اینطوری میخواستن 

سلام

میتونی با کسی ازدواج کنی که بچه نخواد به همین راحتی

در مورد عروسی نگرفتن احتمالا 50% پسرا قبول میکنن. برعکس اغلب دخترا، اغلب پسرا خیلیییی واسشون مهم نیست، بدشون نمیاد اما بگی نگیرم احتمال داره یه سریا قبول کنن. البته واسه بعضیا هم مهمه.

اما در مورد بچه به جرات بهتون میگم که 99% پسرا قبول نمیکنن که بچه دار نشن کلا (حالا اینکه ازدواج کنن و به هر دلیل بچه دار نشن و طرف با ناراحتی از خیرش بگذره بحثش جداست اما اینکه مشکلی هم نباشه و الکی بگید نمیخوام 99% قبول نمیکنن.)
مگه اینکه طرف بدونه خودش بچه دار نمیشه که بازم میگه بریم بچه بیاریم بعد یه مدت. در کل بعیده که چنین کیسی پیدا کنید. بهتره با خودتون و دلایلتون کنار بیاید و حداقل به یکی راضی بشید. بالاخره هر چی نباشه الان دوره دوره افزایش جمعیته، باید به وظیفتون عمل کنید!!  :)))

چند سال دیگه حس نیاز به مادر شدن برات بوجود میاد...عجله نکن و لزومی هم نداره هرجا نشستی نظرت رو بگی

سلام دوستان ممنون از جواب هاتون.
دلایلم برای بچه دار نشدن زیاد هست!
راستش من دوست دارم در آینده شاغل باشم. و با وجود شاغل بودن قطعا نمیشه از پس تربیت یه بچه براومد! منظورم تربیت درست حسابیه نه اونجوری که بچه های الانی زیر دست مربی مهد کودک و مادربزرگ و این و اون بزرگ میشن یا مادراشون واسه بریدن صداشون یه تبلت میدن دستشون و میرن پی کارای خودشون! بچه ای که این مدلی بزرگ بشه فقط دردسر و بدبختی و بی ادبیش واسه پدر و مادر میمونه! مادر بودن یه مسئولیت خیلی بزرگه. مادر باید تمام وقتش، حداقل هفت سال اول رو فقط صرف بچه کنه! یعنی خودش رو نادیده بگیره! مورد دیگه اینکه به نظرم بچه بین زن و شوهر فاصله میندازه! با وجود بچه تمرکز زن و شوهر میره روی بچه و دیگه نمیتونن مثل سابق با هم باشن. شاید نسبت به هم سرد بشن و مرد بره سراغ یه آدم تر و تازه تر! هر دو باید فقط واسه بچه جون بکنن! مخصوصا با وضع اقتصادی الان!
مورد دیگه، بدن من خیلی ضعیف و لاغره! حس میکنم موقع به دنیا اوردن بچه میمیرم! شاید خنده دار باشه ولی من از این قضیه واقعا وحشت دارم! فکر نکنم بتونم فشار و دردش رو تحمل کنم!
من آدم نگرانی هستم. اگه بچه داشته باشم و بعد زمان مدرسه رفتنش و جدا کردنش از خودم برسه، دائم نگران میشم که چه اتفاقی براش میافته! با کی دوست میشه، یه وقت اونجا اذیتش نکنن یا چیزای بد یاد نگیره! مخصوصا اگه پسر باشه دوران نوجوانی غیرقابل کنترل میشه! در ضمن هر چی نسل جلوتر میره بچه ها بی احساس تر میشن و بی احترامیشون به پدر و مادرا بیشتر میشه. این همه زحمت بکشی جون بکنی و محبت کنی بعد آخرش اگه به سن پیری برسی همون بچه با دست خودش ببره بندازدت آسایشگاه!!! خب خودم با پای خودم میرم واسه چی عمر و انرژیم رو صرف یه نمک نشناس بی احساس کنم!!
مسئله های دیگه : اگه ناقص به دنیا بیاد، اگه یه وقت مریضی وحشتناکی بگیره ... ما توی دنیای سالمی زندگی نمیکنیم. یکی از فامیلای دور ما دو روز بعد از به دنیا اومدن بچه ش فهمیدن سرطان خون داره بچه! دو ماه هم بچه و هم پدر و مادر به معنای واقعی عذاب کشیدن و بعدشم بچه مُرد! می ارزید این بچه دار شدن واقعا؟؟؟؟
بچه داشتن همش نگرانی و سختیه!

چون خودم عاشق‌بچه م همینطور همسرم.الانم ۲تا داریم خداروشکر نمیتونم قضیه بچه رو درک کنم!

من هم مثل شمام
احتمالا شما آدم درونگرا هستی واز جمع خوشت نمیاد
من که وقتی یه جمع دو سه نفری میبینم فرار میکنم
چون همش حرف چرت غیبت شایعه دروغ و....
ولی در مورد بچه نظری ندارم
ولی هستن پسرایی که مثل خودتن
افسوس

سلام من 21 سالمه 

در مورد عروسی اگه حرفت شعار نیست و واقعا دوست نداری شرایط سختی هم نداری خیلی از آقایون دوست دارن عروسی نگیرن.ولی ببین تو باید بالای پنجاه جهیزیه بدی اگه قراره مراسم خاصی نگیری جهیزیه ی آنچنانی هم نباید بدی چون به هر حال پدر و مادرت زورشون میاد اینهمه هزینه کنن خانواده ی داماد هیچی به هیچی!!!!! در مورد بچه خود منم اگه وضعیت مالی و اقتصادیم خیلی خیلی خوب باشه در آینده بچه میارم بالاخره وقت پیری یکی باید بیاد زیر جنازه رو بگیره ببره قبرستون(اگه تا اون سن زنده باشم البته شاید همین فردا مردم)ولی اگه وضعیت زندگیم متوسط باشه میرم بچه میارم از پرورشگاه بزرگ میکنم اصلا حاضر نیستم با وضعیت مالیه پایین یکی رو بدبخت کنم.پول که نداشته باشی نه جهیزیه ی راحت میتونی بدی برای دخترت نه میتونی دست پسرتو بگیری برای زن دادنش هم باعث بدبختی و سرافکندگی دخترت میشی هم باعث نا امیدی و سرخوردگی و تجرد تو سن بالا برای پسرت میشی هم خودت از حرص و جوش وضعیت بچه ها از پا درمیای.ادم نباید نفهم باشه.نمیشه با سرنوشت و آینده ی یه انسان واسه خودخواهی خودت بازی کرد که!!!!!!!!!!!

منم بچه ها رو دوست دارم اما نمیخوام بچه داشته باشم  یه جا یه جمله ای خوندم نوشته بود فرزند عزیزم چوت خیلی دوستت داشتم به دنیا نیومدی .

توی همین طرح ازدواج آقای نجفی شرکت کنید_‏ احتمالأ کسی شبیه عقایدشما بیدا بشود

من موافقم..خخخ

با نظر گندم هوادار چلسی موافقم منم تا سن بیست و هفت هشت سالگی به معنای واقعی حالم از بچه بهم میخورد ولی بعدش نظرم 180 درجه تغییرکرد.

جالبه واقعاً.شوکه شدم.خیلی از دخترا با مراسم عروسی مخالف هستن!!! و راضی به یه ماه عسل یا مهمونی  کوچیک خانوادگی تو ی رستوران.!!!

عجب!

به پسر52

همین که مامانت گفت..

به دوستانی که میگن آقا پسرا با مراسم نگرفتن مشکل ندارن عرض کنم که همیشه هم اینجوری نیس!

شوهر من نه بچه میخواست عروسی هم که معمولی گرفتن صدبار تاحالا با پدر مادرش گفتن و منت گذاشتن انگار چ عروسیی گرفتن تهش بیست میلونم خرج نکردن.بعدم تا پنج ماه از عروسی گذشت حامله شدم و خدا بهمون پسر داد حالا شوهرم براش میمیره اینا همش حس وقتی بچه بیاد مهرشم میفته تو دلت

سلام

خیلی جالبه ما ایرانیا رکورد های نفهمیدن رو همیشه میتونیم جابه جا کنیم

مادر بودن و شاغل بودن رو میشه با مدیریت درست کنار هم دیگه داشت. مشکل شما ایده ال گرایی افراطیتون هست. کی گفته بچه ای که در تربیتش از مهد یا کمک مادربزرک استفاده شده باشه حتما بد و ناموفق و بی احساس و ... است. من خودم دختر یه مادر شاغلم. به لحاظ اجتماعی و خانوادگی هم خدا رو شکر فرد موفقی به حساب میام. هوای مادرم رو هم دارم.

در مورد ترس از زایمان خب ترس طبیعی بیشتر خانوماست. والا من خودمم میترسم، اما خب بخش طبیعی زندگی یه زنه. من یادم نمیاد به عمر خودن شنیده باشم خانومی در حین زایمان چون جسه ش ریز بوده مرده!! جدی میگم به خدا. اینا تلقینای الکیه که من ضعیفم و اینا.

در مورد جدایی افتادن بین زن و شوهر، عزیزم این حرف رو مطمئن باش داری از سر این میزنی که تجربه زندگی مشترک نداشتی. من خودمم این فکرار رو میکردم، تا همین یه مدت پیشم ذهنیتم همین بود اما واقعا چند سال زندگی دونفره از یه جایی به بعد به ادم حس خلا میده، حس میکنی یه جای خالی تو خونه هست که باید پرش کرد. واقعا بعد یه مدت حس میکنی نیاز به یه بچه هست که ثمره عشق دونفره باشه و اتفاقا اون فاصله ای که گذشت زمان و تکراری شدن زندگی بین زن و مرد ایجاد میکنه رو پر کنه.

اینکه بچه ها دارن روزبروز بدتر میشن، خب عزیزم خود ما هم شاید به اندازه والدینمون با مسئولیت نباشیم، اما الان برو از مامانت بپرس از داشتنت پشیمونه؟ حاضره الان هیچ دلبستگی تو دنیا نداشت و تنها و بی دغدغه پیر میشد و میرفت خونه سالمندان؟ از یه سنی به بعد همون نگرانی و تلاش واسه آینده بچه ها میشه انگیزه و شور زندگی. اگه زندگی زوجای ناباروری که بچه هم نیاوردن رو دیده باشی متوجه میشی که چقدر یکنواخت و بیروح شده و یه زندگی ماشینی دارن.

بچه جزء نعمتای خداست که هر کسی به وقتش بهش نیاز داره. به نظرم شما با خواستگارت صحبت کن و بگو در بچه دار شدن عجله نکنه تا شما خودت به لحاظ روحی واسش آماده بشی. مطمئن باش بعد یه مدت خودتم راغب میشی.

منم از جشن عروسی متنفرم  بچه هم مجبور بشم میارم وگرنه  چه لزومی داره بچه بیاری تو این همه گرونی تازه بچه هات با حسرت و عقده بزرگ بشن حالا ما دهه 60 بودیم کنار اومدیم بازم حسرت زده ایم وای به حالا بچه های الان  ، نه بچه دوست ندارم مخصوصا که مسئولیتش چیزی نیست که بخوای یا بتونی شونه ازش خالی کنی چون بابت این بچه خدا سوال جواب میکنه اون دنیا .

چه جالب منم اصلا علاقه ایی به این جور چیزا ندارم از بچه هم اصلا خوشم نمیاد:|

منم علاقه ای به بچه ندارم ۳۲ سالمه دوست دارم با یه دختر نازا ازدواج کنم اما نمیدونم چطور همچین کسی رو گیر بیارم چون اصلابچه نمیخام 

جناب سوال کننده

با بخش اول صحبت شما در مورد مراسم عروسی فعلا کاری ندارم و موضوع بحثم نیست
میخواستم چندکلامی در مورد بچه دار شدن باهاتون صحبت کنم..

کلا نیاز به همسر چه برای دختران و چه برای پسران یک نیاز فطریه.. یعنی که این نیاز و کشش رو خدا توی وجود دختر و پسر قرار داده تا به هم جذب بشن..
وهمین طور هست نیاز دختر و پسر به فرزند.. ینی این هم فطریه و خدادادیه... چرا؟؟؟ بخاطر اینکه نسل بشریت ادامه پیدا کنه... شاهد مثالشم زوج هایی که به هر دلیل قادر به بچه دار شدن نیستند و بهمین خاطر حاضر اند از پرورشگاه بچه بگیرند و بزرگ کنند...
خب حالا ممکنه افرادی باشن که نخوان ازدواج کنن یا نخوان بچه دار بشن... خب کاملا طبیعیه که برخلاف فطرتشون دارن فکر میکنن و عمل میکنن...
دلایل بی توجهی ما به فطرتمون توی این موضوع میتونه دیدن موارد ناموفق در بین اطرافیان؛ قرار داشتن در یک جو مسموم از تفکرات و عقاید ضد این موضوع یا مسائل دیگه باشه...

در هر حال مسئله زوجیت و پرورش فرزند موضوعاتی نیستند که ما براحتی نادیدشون بگیریم...

اما در مورد دلایلی که برای بچه دار نشدنتون ذکر کردین...
بصورت اجمالی به موارد زیر اشاره کردید :
1- میخوام شاغل بشم و به این واسطه وقت ترتیب موثر برای بچه را نخواهم داشت
2-بچه بین زن و شوهر فاصله میندازه ؛ نمیتونن مثل سابق باهم باشند و ممکنه نسبت بهم سرد بشن !
3-بدنم ضعیف و لاغره و فکر کنم موقع زایمان بمیرم !
4-نگرانی از آینده بچه که با کی دوست میشه ، چیز بد یاد نگیره ؛ بی احساس شدن بچه ها به مرور و تنها گذاشتن پدر مادر در خانه سالمندان !
5-ناقص بدنیا آمدن ، مریضی های احتمالی و مرگ فرزند 

مورد اول ؛ اول خودتون فکر کنید و سنگ هاتون رو با خودتون وا بکنید.... ارزش های توی زندگیتون رو لیست کنید  و اونها رو بر اساس اولویت مرتب کنید...مثلا ببینید این ارزش ها شما به چه نقطه و دست آوردی میرسونن... هر کدوم از اون دست آورد ها که براتون لذت بخش تر و ارزشمند تر بود ، طبیعتا اون ارزش نسبت به سایرین در اولویت قرار میگیره...
مثلا ببینید شاغل شدن چه دست آورد هایی داره و در نقطه مقابل ؛ تربیت یک (یا چند) فرزند بانشاط ، صالح و موفق چه لذت هایی داره.... بعد خودتون اولویتتون رو انتخاب میکنید که آیا ارزش داره که بخاطر دست آورد های مالی(یا هرچیز دیگه) از تربیت فرزند موفق و صالح جا بمانید؟!؟!؟... یا ایا ارزش داره بخاطر داشتن و پروراندن فرزند موفق و صالح از دست آورد های شاغل بودن چشم بپوشید؟!؟!... اینجاست که تصمیم خواهید گرفت.

مورد دوم ؛ فکر میکنم که این مورد رو کاملا بر اساس افکار و آینده نگری های خودتون بهش رسیدین چون عملا و در واقعیت همچین چیزی اتفاق نمیوفته.. وحتی برعکس این موضوع رخ میده..
اصولا توی زندگی مشترک بعد از مدتی کمی یکنواختی پیش میاد... که این موضوع خودش نقطه شروعیه برای باز شدن پای یک شخص سوم توی زندگی و ایجاد تحول دوباره و رونق بخشیدن به روند یکنواخت شده زندگی..
بعد که این کوچولو وارد این زندگی میشه حالاست که میتونید همراهی و هماهنگی خیره کننده زن و شوهر در مراقبت و رسیدگی به کودک رو ببینید... ینی ن تنها سرد میشن بلکه باهم همراه میشند.. چرا؟؟ چون الان یک منفعت مشترک دارند که باید برای نگه داری و محافظتش باهم همسو باشند...
البته طبیعی هست که مدتی از زمانشون رو برای بودن با کودک باید سپری کنند اما اینطور نیست که دیگه اون زن و شوهر قبلی نیستند... اتفاقا بیشتر عاشق هم خواهند شد.. فقط با این تفاوت که حالا برای با هم بودنشون باید برنامه ریزی کنند تا هم به کودک دلبندشون برسند( که خودش کلی لذت داره) و هم از با هم بودن لذت ببرن...

مورد سوم ؛ مطمئن باشید اون خدایی که شما رو به این شکل خلق کرده ؛ توانایی مادر شدن رو هم در وجودتون قرار داده... اینطور نیست که بخاطر لاغری برای فرزند دار شدن دچار مشکل بشید... توی اطرافیانم زیاد میشناسم بانوان بسیار ظریفی و لاغر اندامی که فرزند دار شدند که هم خودشون و هم فرزندشون سالم سالم اند...
پس نگرانی و ترس بی مورد به دلتون راه ندید...اینها بهم ربطی ندارند..

مورد چهارم ؛ نگرانی های شما منطقیه اما ما باید بفکر راه حل قضیه باشیم نه پاک کردن صورت مسئله...
توی همین جامعه پرآسیب هستند پدرمادر هایی که فرزندانی رو تربیت کردند که از این معبر خطرناک به سلامتی عبور کردند و حتی تونستند دست دیگران رو هم بگیرند...
همه اینها به پدر و مادر و تربیت اونها بستگی داره.. به وقت گذاری اونها مرتبطه.. به حساس بودن به مدرسه ای که میخوان میوه دلشون توش درس بخونه ربط داره... و از همه مهم تر دعا کردن جدی و خواستن از خداوند که فرزند ما رو توی این وانفسا حفظ کنه...
اینی هم که فرمودید بچه ها روز به روز بی احساس تر میشن.. گی گفته این حرف رو ؟؟؟؟؟ هیچ کس خودبخود بی احساس نمیشه..بچه ها اگه بی احساس میشند چون با پدر مادرشون ارتباط خوبی ندارند و پدرمادرشون نتونستند ارتباط عاطفی قوی و موثر با بچه هاشون برقرار کنند... وگرنه بچه ها عاشق پدر مادرهاشون میشدند.. حاضر نبودند یک لحظه ناراحتی اونها رو ببینند چه برسه که اونها رو تنها بگذارند توی آسایشگاه و برند !!!!!
پس اگه موردی دیدید بدونید که مدل رفتاری و  تربیتی پدر مادر مشکل داشته که بجای بچه ؛ آدم آهنی تربیت کردند...

اما مورد پنجم و آخر ؛ واقعا حرف عجیبی بود.!!!! این فرمایش شما مثل اینه که بگیم چون ممکنه 1 درصد تصادف کنیم پس از خونه بیرون نیاییم و ماشین سوار نشیم!!!!!! نخیر ... انسان باید برای کارهای ضروریش از خونه خارج بشه اما برای اینکه دچار آسیب و خطر نشه باید نکاتی رو رعایت کنه و مواظب باشه...
جالبه که در مورد این مسائلی که فرمودید در روایات ما دستورات زیادی برای پیشگیری از همین اتفاقات و بیماری ها و نقص عضو ها هست که ما متاسفانه از اینها غافلیم و مراجعه و عمل نمیکنیم...

کلام آخر...
بچه شیرینی هایی داره که فقط بچه دار ها متوجه میشند...
از همون کودکی شیرین و عسله..
دوران نوجوانی کمک دست و سرمایه پدر مادره
و دوران کنهسالی پدرمادر عصای دستشونه..

اگه فرمایشی بود در خدمتم

یاعلی.

به گندم هوادار چلسی

درباره ی جشن همه گفتن ولی بچه  تو زندگی مشترک ی وقت میشه ک از یکنواختی زندگی خسته میشی   اینجوری اگ بچه بیاری این یکنواختی و خستگی ایجاد نمیشه    بچه خودش ی تنوع تو زندگی  .  بنظرم اگ ازدواج کنی  خودتم ب این درک میرسی

بالاخره هرکسی برای زندگیش خودش تصمیم میگیره باید به نظر هم احترام بزاریم ونظرمونو به بقیه تحمیل نکنیم من خودم مجردم وهیچ علاقه ندارم که درآینده بخوام بچه دارم بچه دارشدن یک انتخابه که برعهده خود آدمه 

بالاخره هرکسی برای زندگیش خودش تصمیم میگیره باید به نظر هم احترام بزاریم ونظرمونو به بقیه تحمیل نکنیم من خودم مجردم وهیچ علاقه ندارم که درآینده بخوام بچه دارشم بچه دارشدن یک انتخابه که برعهده خود آدمه