سلام
بچه‌ها باید تجارب بچه‌های فامیل هم سن و سال خودشون را داشته باشند
در جمع فامیلی و با نظارت فامیلی، اگر این ها رو محروم بکنند بعدها این بچه‌ها در زندگی آینده شون و زندگی زناشویی شون هم مشکل پیدا می‌کنند.
تا یک سن مشخصی (سن تکلیف)ارتباط دختر و پسر فامیل و بازی کردنشون با نظارت خانواده ها مشکلی نداره ولی پس از اون و همراه با نزدیک شدن بچه ها به بلوغ،این امر به هیچ عنوان صحیح نیست. به این معنا که حداقل ارتباط دو نفره نباید وجود داشته باشه. بعضی از خانواده ها غافل از اینکه پسر و دختر دارای نیاز های سنین بلوغ هستن و روی حساب اینکه بچه ها از سن کم با هم بزرگ شدن فکر می کنن ادامه داشتن چنین ارتباطاتی بدون مشکله ولی در اصل بزرگترین آسیب ها از همین تفکرات میاد. نامحرم، نامحرمه فرقی نمی کنه پسر و دختر توی فامیل باشن یا خیابون و دانشگاه!
هر ارتباطی بین دو جنس مخالف و نامحرم، دارای مشکل هست. اگر هم نیازی به آموزش بچه ها برای ارتباط صحیح با جنس مخالف باشه، پدر و مادر ها می تونن به شکل زبانی نکاتی را به بچه ها گوشزد کنن. با این حساب هیچ نیازی به ارتباط عملی و تجربه ی ارتباط با جنس مخالف فامیل تا سنین بالاتر نیست.
دختر و پسر بعد از سن بلوغ باید معاشرتشون با فامیل به همون صورتی باشه که بزرگترهای خانواده هستن
مثلا اگر مادر خانواده با عمو و شوهر عمه و شوهر خاله فقط در جمع های خانوادگی ملاقات داره و همه با هم هم صحبت میشن
پس دختر خانواده هم با پسرعمو و پسرخاله و اینا در جمع های خانوادگی میتونه معاشرت عادی و معمولی رو داشته باشه
نه اینکه بچه ها رو ول کنیم تنها با هم وقت بگذرونن به اسم اینکه جنس مخالف رو میخواد بشناسه
همین تفکرات افراطی شما باعث این آستانۀ پایین تحریک در بعضی پسران مذهبی میشه. وقتی بچه هستند از طرف والدینی با این افکار تحت فشارند، وقتی بزرگ میشن خودشون دیگران رو تحت فشار قرار میدهند تا تحریک نشن.
همین تفکرات به اصطلاح امروزی و مدرن شما هم باعث میشه **** از دختر ها و پسر ها و خانواده هاشون فکر کنن نامحرمِ داخل فامیل با نامحرمِ توی کوچه و بازار و محل کار فرق داره. می خواهید منکر این بشید که ارتباط با جنس مخالف آسیب زاست؟ آیا شما میگین ارتباط دوستی و بدون محدودیت بین دختر و پسرهای فامیل وجود داشته باشه تا نیاز به جنس مخالفشون تامین بشه؟ قرار دادن آتیش در کنار پنبه و تا لب چشمه رفتن و تشنه برگشن به نظرتون آستانه تحریک را کمتر میکنه یا بیشتر؟؟؟ واسه یه جوان همیشه هم صحبتی به تنهایی کافی نیست. با هوس های بعدش، با تقاضای نفس جوان تازه به بلوغ رسیده چه می کنید؟
تقاضای کمی تفکر!
من نگفتم هیچ ارتباطی با فامیل نباشه. بلکه گفتم ارتباط های دو نفره مثل ایام کودکی نباید باشن. وگرنه رفت و آمد خانوادگی در حد معمول اشکالی نداره.
پرهیز از افراط ، به معنی تجویز تفریط نیست.
تفریط اینه که رعایت حریم محرم و نامحرم نشه و فکر کنن پسرخاله محرمه. ولی افراط هم همین میشه که بگید باید دختر و پسرهای فامیل رو جدا کرد و اینها نباید باهم بازی کنند و نباید باهم حرف بزنند و نباید باهم درس بخونند و ... این نبایدها یعنی افراط . اگه روی فامیل شناخت دارید که سالمه این همه وسواس فقط باعث عقده ای شدن و در نتیجه آستانۀ پایین تحریک می شه.
درباره بازی و درس خوندن و سایر کارهای دو نفره بین دختر و پسر هم اگه در حضور جمع باشه که دو نفره نیست. خلوت کردن تا یه سنی که بچه توان ذهنی و جسمی دفاع از خودش نداره حتی با هم جنس هم نباید باشه. در کل باید والدین نظارت کنن روی بچه ها با سن پایین و این فرقی بین بازی دختر دختر و دختر پسر نداره.
ممنون بابت شفاف سازی. به هر حال بازهم میگم پس از سن بلوغ به دلیل نیاز غیر قابل کتمان نوجوان به جنس مخالف به خاطر تغییر در هورمون ها، ارتباط خصوصی و دونفره آسیب زا خواهد بود. چون به هر حال خواسته و ناخواسته احساس های کاذب پیش میاد.
منظور من چیزی جز این نبوده و نیست. افراط و تفریطی هم در این قضیه نمی بینم.
سلام به همهههه عید فطرتون پیشاپیش مبارک🌹🌹🌹🌹🌹
راستش منم با کاربر مرد موافقم.،،،،
آخه تا وقتی بچه ها کوچیک هستن همدیگه رو به شکل همبازی می بینن ولی خب نمیشه همراه با رشد اونا مسئله بلوغ و افزایش اطلاعاتشون رو در نظر نگرفت. من خودم با داشتن بالای ۲۰ سال سن با خانوادم خونه عمو ها و عمه هام که پسر مجرد جوون دارن میریم. ارتباطمون هم رسمی ولی عادیه هیچ مشکلی هم تا الان پیش نیومده. به نظر منم رعایت حدود ارتباطی چیزی نیست که بشه به سادگی ازش رد شد و کاملا لازمه. از لحاظ نوع محرمیت، پسر فامیل با پسر مردم فرقی نداره دقیقا موافقم👌🏻👌🏻
خانواده ام به شدت مذهبی هستن و من الان ماه ها یا شاید چند ساله که با دختر خاله هام حرف نزدم حتی ندیدمشون
البته رفت و آمد هست ولی همیشه مردونه و زنونه کاملا جداست
اینم بگم که من هم مذهبی هستم و اصلا دختر بازی و اینا رو دوست ندارم
نتیجش شده این که از ارتباط با دختر ها ترس دارم و خیلی سختمه با یه دختر حرف بزنم
از یه طرف بابت این خوشحالم که سراغ کار هایی نمیرم بابت همین ترسه
لطفا راهنمایی کنید
ترس شما یک عامل درونیه عزیز دل.
هیچ ربطی هم به عدم ارتباط شما با دخترهای فامیل نداره. باید روی داشتن اعتماد به نفس کار کنید تا بتونید ارتباط سازنده داشته باشید. اگر قضیه تون خیلی حاد و جدیه از مشاور کمک بگیرید وگرنه با تمرین و بودن در اجتماع به مرور درست میشه.
ضمنا یک نکته مهم:
خویشتن داری و عدم رابطه با جنس مخالفی که بخواد از روی ترس و عدم توانایی در ارتباط باشه ارزشی نداره. خودتون باید به این رسیده باشید که این کار علاوه بر گناه بودن، بسیار آسیب زا نیز هست.
موفق باشید...
سلام
خانواده من هم با اعتقاداتی مشابه خانواده شما هستند
من هم با پسرخاله و پسرعمه و... همصحبت نشدم ولی در زندگی روزمره با آقایونی ناچار به همصحبتی بودم و هستم مثلا فرض کنید صحبت با خواستگار یا پزشک یا اخیرا در محل کار (البته این مورد به صورت تلفنی) و اصلا همچین ترسی رو تجربه نکردم
شما با نامحرم صحبت نمی‌کنید ولی با خانم های محارم‌تون که همصحبت شدید از چی می‌ترسید؟ مگر چه اتفاقی قرار بیافته؟ البته قبول دارم هرچی ارتباط کمتر باشه طبیعتا موجب میشه حجب و حیا هم بیشتر باشه که این حجب و حیا در نوع بیان و الفاظ نمود پیدا میکنه ولی شما متاسفانه گفتید ترس دارید
اشاره ای به سن و موقعیت اجتماعی تون نکردید یا این ترس به اقتضای سن هست( اگر نوجوان هستید) یا مربوط به اعتماد به نفس شماست که باید تقویت بشه
اگر به خودتون و کلام‌تون اعتماد داشته باشید از عکس العمل طرف مقابل نمی‌ترسید. موفق باشید
به نظرم اگر اینطور باشه بهتره، مخصوصا برا دخترا :
لزومی نداره گرم بگیرن
یه سلام علیک سنگین و مودبانه
دخترا با دخترا سرگرم شن و پسرا با پسرا.
لزومی نداره شبکه های اجتماعی برن پس وی هم و..
اگر کاری چیزی باشه حرف میزنن
در حد لزوم و ضرورت با رعایت ادب و سنگینی و حدود
مطالب پیشنهادی از بایگانی خانواده برتر برای آشنایی در مورد نحوه ی نظر دادن و تائید آن ها