سلام
من یه دخترم . ۱۸ سال و ۳ ماه از وقتی دنیا اومدم میگذره . کسی هست من رو به فرزند خواندگی بپذیره ؟ من حاضرم . حتی به ازدواج هم حاضرم. پدرم ده سال پیش ازدواج کرد و ما رو ترک کرد. مادرم و برادرم بیماری روانی دارن. دختر خوبی ام. تا حالا دوستی که پسر باشه نداشتم. ولی یک بار عاشق شدم. یک طرفه بود. سریع تموم شد .
هوش خوبی دارم. کودن نیستم ولی از پس خودم بر میام ، نماز و روزه نمیگیرم. احکام رو بلدم. اگه همسرم یا خونواده جدیدم متدین باشن، منم رعایت میکنم ، چهره ی زیبایی دارم ولی قلبم چروکیده و پیره. پوستم سفید و شفافه ولی روحم تاریک و پژمرده ست. قدم مثه موهام بلنده ولی زیر بار زندگی کمرم بدجور شکسته ، دلبری هم بلدم. رشته م تجربی بوده و معدل دیپلمم ۱۹ تمامه. دختر خوبی ام. یعنی سعی میکنم باشم.
اگر کسی هست که من رو درست بخواد، منم میخوامش. اخلاق بد زیاد دارم و چند بار پول جمع کردم تا برم پیش روانشناس تا بتونم به زندگی ادامه بدم .
اخلاقای بدم : زیاد میخوابم، تو کار تنبلم، آشپزی بلد نیستم و گاهی دروغ میگم
اخلاقای خوبم: امید دهنده م. نوع دوست و همه برام محترمن. به پیشرفت فکر میکنم و در مجموع مهربان
یک آرزو دارم ، اون هم اینه که در کنار کسی باشم که به هم آرامش و انگیزه زندگی بدیم. به نظر شما میتونم امیدوار باشم ؟ میتونم یک سرپرست داشته باشم ؟ میتونم طعم داشتن خانواده رو حس کنم ؟ میتونم همسر خوبی باشم؟ جایی مثل بهزیستی برای من وجود نداره ؟
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۲۷۱۱ بازدید توسط ۲۰۵۷ نفر
- جمعه ۱۲ مرداد ۹۷ - ۱۷:۱۵
