سلام
سوالی که خانمی مطرح کرده بودن در مورد صمیمیت با مدیرشون منو به فکر انداخت این پست رو بذارم . راستی چرا ما زن ها این قدر اعتماد به نفس مون پایینه و عوض اینکه خودمون باعث پیشرفت خودمون و هم جنس هامون باشیم ، شدیم معضل زندگی و کار هم دیگه ؟
یه عده از خانم ها هستن با پشتکار و قصد خیر، یه عده به دلیل نیاز مالی ، یه عده به خاطر تو اجتماع بودن و ... وارد محیط کاری میشن. ولی مدت کمی نمیگذره که میبینن توقعات ناجور از طرف مدیر یا رئیس یا همکار ازشون میره، چرا؟ چون نفرات قبلی برای پیشرفت باج غیر اخلاقی دادن و این نفر جدید اگر نخواد با جو یکی بشه، مجبوره خیلی ناملایمات تو کار رو تجربه کنه، شرایط سخت کار ، دم به دقیقه گیر دادن بابت کم کاری، حقوق دیر به دیر، مزایا و ترفیع حداقلی، چرا ؟ چون یه عده از قبل مذاق رئیس رو طوری تغییر دادن که برای هر مزیت دادنی یه مزیت هم درخواست کنه.
خدا نکنه مسیر تاکسی خور نباشه ، سوار خودرو شخصی بشین، اول باید برانداز بکنن ببینن چطور آدمی هستی ، بعدشم هزار جور متلک ، چرا ؟ چون قبلا خانم هایی سوار کردن که ... ، تو زندگی شخصی و فامیلی هم همین طور .
چرا ما زن ها یاد نگرفتیم درست به اندازه مردها قدرتمند هستیم و میتونیم مثل یک مرد روی پای خودمون باشیم؟ چرا یاد نگرفتیم برای هر پیشرفتی احتیاج به باج دادن به قشر مذکر رو نداریم ؟ چرا یاد نگرفتیم هر جایی که برای گرفتن مزیتی کوتاه میایم از حق مون، از انسانیت مون، از شرافت مون، از نجابت مون و حیا مون، داریم خیانت میکنیم در حق بقیه هم جنس هامون و جنس مذکر رو ترغیب میکنیم به باج خواهی از جنس زن.
من توهین نمیکنم به مردها که بیاین بگین چرا نسبت به ما این طور صحبت میکنید. من منظورم فقط یه عده آدم مریض هست.
← مسائل اجتماعی روز جامعه (۶۳۴ مطلب مشابه) ← مسائل زنان (۱۸۵ مطلب مشابه) ← مسائل زنان شاغل (۳۵ مطلب مشابه) ← روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه)
- ۲۲۹۲ بازدید توسط ۱۷۴۵ نفر
- سه شنبه ۲۷ آذر ۹۷ - ۱۶:۱۲
