سلام
پسری ۲۰ ساله هستم، دانشجوی کارشناسی مشاوره دانشگاه فرهنگیان، من آدمی جاه طلب و کمال خواه هستم که البته دست خودم نیست.
زمانی که می خواستم کنکور بدم همه ش تو فکرم بود که روان شناسی رو تو دانشگاه تهران یا بهشتی بخونم و واقعا هم براش تلاش کردم، چون از یه خانواده متوسط بودم دوست داشتم بدرخشم و این کمبود ها رو جبران کنم.
امّا خب چون آینده شغلی برای من اهمیت داشت گفتم بیام فرهنگیان هم علاقه م رو که روان شناسی و مشاوره هستش دنبال کنم هم آینده شغلیم تامین باشه، ولی نمی دونم چرا الآن احساس پشیمونی دارم گرچه می دونم.
تصمیمم منطقی بوده، حس میکنم قراره یه مسیر افقی رو طی کنم و خبری از درخشش نیست اینه که آزارم میده، نمی دونم چطوری باهاش کنار بیام.
← انتخاب رشته (۱۰۶ مطلب مشابه)
- ۱۶۸۰ بازدید توسط ۱۱۰۴ نفر
- چهارشنبه ۴ آبان ۰۱ - ۲۱:۴۰
