سلام
دختری 18 ساله م ، دانشجوی ترم اول پزشکی، اهل تهران. از اونجایی که ورودی بهمن بودم، الان حدود یک ماهه که وارد دانشگاه شدم که خب تفاوت های زیادی که بین من و همکلاسی ها و کلا محیط دانشگاه وجود داره، فکرمو خیلی درگیر کرده.
این جا همه با هم سعی می کنن خیلی راحت باشن، از همون جلسه اول یه سری از دخترها و پسرها سعی داشتن صمیمیت ایجاد کنن، همو به اسم کوچک صدا می زنن، سرکلاس بی ملاحظه به دختر یا پسر بودن کنار هم میشینن و راحتن ، توی گروه های تلگرام دختر و پسر جوک و کلیپ های طنز ( البته نه کلیپ های مشکل دار، فقط در حد شوخی ) می فرستن، با هم کل میندازن سر بحث های مختلف از فوتبال بگیرین تا هر چیز دیگه، قرار های خارج از دانشگاه مثل رفتن به کنسرت، درکه، فرحزاد و .. میذارن و در طول مسیر همه ش به بزن و بکوب دسته جمعی میگذره. و در کل دیگه نمیدونم چه طور بیشتر توضیح بدم، با هم زیادی راحتن.
از اون طرف من، دختر معتقدی هستم با پوشش چادر، و با این که آدم اجتماعی هستم و اهل بگو و بخند با دوستامم ولی در برابر نامحرم سنگینم. یعنی دست خودم نیست، نحوه حرف زدنم، نحوه برخوردم کاملا متفاوته. اصلا از حرف و شوخی اضافه با نامحرم خوشم نمیاد. توی گروه های تلگرام جز در مشکلات درسی حرفی نمیزنم.
همه رو با لفظ آقا و فامیلی صدا میزنم. برخلاف بقیه دخترها که پروفایلشون پره از عکس های جورواجور و آرایش کرده ست من با وجود این که چهره ی خوبی دارم خدا رو شکر ولی هیچ عکسی از خودم نذاشتم، برنامه های تفریحی مختلط اصلا برام معنی نداره و خلاصه یک کلام زمین تا آسمون با همکلاسی هام فرق دارم.
با همه ی این تفاوت ها بالاخره همکلاسی این افرادم و از صبح تا عصر باهمیم. هیچ وقت از لحاظ اجتماعی مشکلی نداشتم با خودم می گفتم من مدل خودمم بقیه هم مدل خودشون و مشکلی پیش نمیاد.
و اما سوال من ،
راستش اینقدر که این چند وقت رفتارهای متناقض با رفتارهای خودم دیدم برام سوال پیش اومده که نکنه من دارم زیادی سخت میگیرم؟
ببینید مثلا من توی یکی از کارهای گروهی از سر اجبار گروهم افتاد با هشت تا پسر، هشت نفری که جزو جلف ترین پسرهای کلاس بودن و همه ش در حال خنده و شوخی با دخترهای کلاس بودن. خب من واقعا از این گروه بندی شوکه شدم ولی سعی کردم در ظاهر اینو نشون ندم و برخلاف تصورم چنان گروهو به دست گرفتم و همه ی اون هشت نفر از من حساب میبردن و به راحتی همکاری میکردن که همه تعجب کرده بودن.
یا مثلا یادمه توی آزمایشگاه همکلاسی پسری که با دختر ها راحت رفتار میکرد و میزش پیش من بود سوال درسی داشت و من متوجه شده بودم ولی ایشون از من نپرسید و اینقدر صبر کرد تا از یک نفر دیگه پرسید.
کلا احساس می کنم ترجیح میدن گذرشون به من نیوفته. من مشکلی با این رفتارها ندارم چون خودم هم ترجیح میدم تا میشه ارتباطی باهاشون نداشته باشم ولی دوست دارم دلیل این نوع رفتار رو از دید آقایون بدونم. این نوع رفتار از روی احترامه یا من مثل یه هیولام ؟
من دوست ندارم ازم بترسن، و واقعا هم مشکلی با ارتباط با جنس مخالف در چارچوب خودش ندارم و تمام رفتار من از سر اینه که بهشون نشون بدم من با دخترایی که باهاشون میگن و میخندن فرق دارم و حد و حدود خودشون رو باید نگه دارن.
نظرتون درباره ی همچین دختری چیه؟ از رفتارهایی که براتون توضیح دادم چه برداشتی دارین؟
ممنون بابت وقتی که میذارین.
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۳۱۳۶ بازدید توسط ۲۳۹۷ نفر
- جمعه ۲۰ اسفند ۹۵ - ۲۲:۵۶
