سلام
دختری هستم زیر 20 سال . تو دوره ی راهنمایی با اصرار ، مامانم رو راضی کردم تا برام گوشی بخره . هیچیم از روابط دختر و پسر نمیدونستم ولی وقتی اولین مزاحم زنگ زد، جواب دادن بهش به دهنم مزه کرد تا این که به پاسخ دادن شماره های غریبه معتاد شدم اونقدر که از این کار لذت میبردم و یه جورایی برام سرگرم کننده بود .
وقتی بزرگتر شدم طی اتفاقاتی نزدیک بود حیثیت و آبروم بره با این حال با گریه زاری همه چیو به بابام گفتم و از پدرم واقعا سپاس گذارم .
ایشون بدون هیچ توهینی منو سرزنش کردن و موبایلمو ازم به مدت یکسال گرفتن من توی این مدت که بزرگتر شدم و عقلم کامل شد به اشتباهاتم پی بردم و خیلی پشیمونم خیلی توبه کردم ولی همش از آیندم میترسم .
نمیدونم در آینده این موضوع رو به همسرم بگم یا نه؟ همش حس بدی دارم فکر میکنم یه روزی آبروم میره خیلی میترسم چون خانواده ی ما یه خانواده ی مذهبیه (من میدونم چه اشتباه بزرگی از روی جهالت و نادونیم کردم ) ولی میترسم از اینکه روزی همه موضوع رو بفهمن!
پدرم مرد بسیار آبرمندیه چطوری میتونم خودمو از این پدر بدونم من واقعا دختر احمق و نادانی هستم که به همین راحتی آبرومو سر راه گذاشتم و با چنین کاری دل پدرمو شکستم تو رو خدا کمکم کنید بگید چیکار کنم عذاب وجدان منو راحت نمیزاره..
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۱۵۳۷ بازدید توسط ۱۲۱۵ نفر
- پنجشنبه ۱۷ دی ۹۴ - ۰۹:۰۷
