سلام، وقت همگی بخیر
من یه دختر بیست و چند ساله هستم. چند ماه پیش با یه آقایی که راه دور هستن، آشنا شدم. در تمام این مدت رابطه ما خوب پیش رفت. گفت و گو هامون خیلی با احترام بود. حتی دعوا هم نداشتیم! شاید یکی دو بار بحث جزیی پیش اومد که بجای قهر، گفت و گو کردیم و حل شد.
از لحاظ اخلاقی و اعتقادی هم سطح بودیم. ایشون وضعیت مالی خوبی نداشتن (خونه و ماشین) اما سر کار می‌رفتن. تا اینکه بعد ده ماه گفت بهتره جدا بشیم! چون من سدّ راهت هستم، من ممکنه باعث بشم تو موقعیت‌های بهتر رو از دست بدی، من پول ندارم پس نمی تونم یه دختر و خوشبخت کنم.
علی رغم اصرارهای من که نباید ناامید شد و من کنارت هستم و... ایشون رابطه رو تموم کرد و گفت من خرج خودم رو هم نمی تونم در بیام چندین سال طول میکشه من بخوام شرایطم رو ردیف کنم... و رفت.
من الآن نمی تونم بجز اون به فرد دیگه ای فکر کنم و حتی خواستگارهایی که در این مدت داشتم رد کردم چون تمام فکرم پره از اون فرد. درک میکنم فشار زیادی روی آقایونه، اما دلیل درستی بود که به خاطر شرایط اقتصادی رابطه رو تموم کنه و من اینطوری عذاب بکشم؟
← رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۸۷ مطلب مشابه)
- ۲۶۲۹ بازدید توسط ۲۰۱۷ نفر
- يكشنبه ۲۴ ارديبهشت ۰۲ - ۲۰:۵۷
