سلام
چند وقت پیش دیدم یک خانمی در وبلاگ که آشنا هم هستن برای همه گفته بودن که با همسرشون در ماشین بودن و به دنبال آدرس می‌گشتن اما همسرشون حاضر نبود، آدرس سوال کنند.
لازم دیدم که یک نکته درباره‌ی آقایان بگم و اون اینه که اصلا و ابدا از این جور کارها برای همسرتون انجام ندید.
ما مردا عادت داریم کارها رو خودمون انجام بدیم و از اینکه زیرسئوال بریم به شدت بدمون میاد. مثلا میوه خریدیم و ازمون ایراد گرفته میشه که چرا اینجوریه؟ (مادر من اوایل به من هم گیر می‌داد ولی شکر خدا یاد گرفتم میوه خریدن رو اما هنوز اسم سبزی‌ها رو بلد نیستم.)
و یکی از مهمترین کارهایی که خانم‌ها می‌کنند و آقایان شاید اول زندگی چیزی نگویند، تغییر لباس هست. خانم تازه ازدواج کرده و شروع به درخواست تغییر لباس همسرش می‌کنه. که این خوبه و فلانی بده. اینو اصلا نپوش، بهت نمیاد.
نمی‌خوام بگم کار خانم‌ها بده اما اول زندگی آقا چیزی نمی‌گم اما محبت به صورت اتوماتیک تغییر میده. مرد دوست داره خودش کار خودشو انجام بده نه اینکه هی بهش بگن این نه و اون آره.
بجاش بیاد از یک کاری شروع کنید که درش خوبه . ازش در اون کار، تعریف کنید و بعد چند وقت بگید که تو که فلان چیزت خوبه، (خیلی کوتاه و گذرا ) اگر اینو هم برطرف کنی شما عالی میشه.
مردها از کلمه بی‌عرضه و از این دست کلمات، متنفر هستند. اگر وضعیت خراب باشه و نتونند کاری انجام بدن، سریع عصبانی میشن که بتونند موقعیت تغییر بدن.
یکی از عواملی که محبت خانم از دل آقا بیرون می‌کنه همین رفتارهاست. شخصیت مرد له میشه با شنیدن درخواست‌های همسر که با توجه به وضعیت الآن قابل اجرا نیست.
خانم چیزی می‌خواد و پافشاری هم می‌کنه اما شاید به هدفش برسه اما مرد فقط برای آرام کردن وضعیت اینکارو می‌کنه والا در واقعیت بیرون رفتن محبت همسر هست که داره اتفاق می‌افته.
مردها به شدت از اینکه بفهمند خانمشون بهشون وابسته هست، لذت می‌برند و خیلی احساس مسئولیت می‌کنند در مقابلشون. حتما حتما به آقاتون بگید که من بدون تو نمی‌تونم فلان کارو انجام بدم. بدون شما نمیشه اصلا. من بهت خیلی وابسته‌ام اصلا. من بدون شما نمی‌دونم زنده بمونم. (من زیاد تو این کلمات وارد نیستم) لطفا بگید این چیزا رو.
متاسفانه یک عده خانم باتجربه‌ی زندگی، توصیه می‌کنند خانم‌های دیگرو به اینکه نگید این چیزارو ، اما بدونید شاید اون دنیا یقه مون رو بابت همین حرف‌ها بگیرن. گناه از بین بردن یک زندگی مشترک خیلی خیلی زیاده همون‌جور که آشتی دادن ثوابش خیلی خیلی زیاده.
البته لطفا کارهای همسرتون فراموش نکنید. زیاد دیدم که افرادی می‌گویند که دوران عقد همسرم فلان کارهارو می‌کرد اما الآن نه. خوب برای اینکه بعضی چیزا پایدار بمونه ( یکیش همین محبت ) باید کارهای گذشته همسرمون به یادش بیاریم و تشکر کنیم ازش.
مرد اگر بدونه کارهایی که کرده برای شما، فراموش نشده مطمئن باشید (قول می‌دم) سعی می‌کنه بیشتر ازخود گذشتگی نشون بده.
یک چیز دیگه‌ای که تو اتوبوس به ذهنم رسیده بود.
خانم‌ها لطفا به همسرتون لبخند بزنید. شادی آقایان از همسرشون هست. کلا داستان زندگی اینه که مرد شروع کنند زندگی و محبت و ...(اول مرد) هست بعد خانم.
آقایون دوست دارن ببینند که شما باهاشون خوش هستید. لذت می‌برن و یه جوری برای جبران کردن تلاش می‌کنند و وقتی وضعیت خوب ببینند خیلی سریع متوجه تغییرات روزهای بعد میشن و سریع‌تر به فکر اصلاح اون‌ها می‌افتند.
اگر می‌خواید همسرتون فقط برای شما باشه، شما بشید شخصی که به جوک‌های بی‌مزه‌اش هم می‌خنده تا مرد حس مسئولیت بیشتری نسبت به قبل بهتون پیدا کنه.
خواهشا به حرف اون خانم‌ها گوش نکنید که همسر پرو میشه اگر بفهمه ما ازشون راضی هستیم. وظیفه‌ی زن و مرد مشخصه. کاری نداشته باشید که طرفتون انجام میده یا نه. شما مسئول کارهای خودتی. اگر محبت نمی‌کنه، هیچ دلیل موجهی نیست که شما هم محبت نکنی. بلکه محبتت هم باید از قبل هم بیشتر بشه.
مسئله‌ی شخصی: ویژگی‌های خانم‌ها قد کوتاه چیه؟ چه سختی‌هایی کشیدن؟
چطور میشه فردی رو که خانم بسیار محجبه‌ای هم هست و یه جوری حوزه می‌ره و میاد که کسی نمیبینه و... . بتونیم ببینیمش؟
اصلا اگر شما جای فردی باشید که قدتون کوتاه هست. و فردی بیاد به خواستگاری‌تون که حوزه نرفته اما علاقمند به مسائل پژوهشی هست و آرمان زندگی یه چیز سختیه (یکم). آیا برداشت نمی‌کنید دلیل خوستگاری من بابت اینه که چون قدتون کوتاه و من هم یه خواست‌هایی دارم که کسی قبول نکرده برای همین اومد به خواستگاری شما؟
یا بر عکس . چون شاید شاید شاید بابت قد کوتاهتون کسی به خواستگاری‌تون نیامده باشه و با مواجه شدن با خوستگاری، بدون تفکر بهش بله بگید و کلا مسائلی‌رو که مطرح می‌کنه‌رو نادیده بگیرید اون هم فقط بابت اینکه سریع بگیریم بره؟
برای فردی که قدش کوتاه هست چقدر حرف مردم اهمسیت داره؟؟
چطوری میشه فهمید دانش روی زندگیش هم تاثیر گذاشته؟ (آخه من افرادی رو دیدم که سواد آکادمیک خوبی هم دارن اما مخ زندگی ندارن. یعنی ریاضیات همچین حل می‌کرد اما درباره‌ی زندگی هیچ. مثلا چون طرف حوزه درس می‌خونه دلیل بر انجام به اون دانشش نمیشه چون خود من هم خیلی چیزارو می‌دونم اما انجام نمی‌دم.
فقط میزانشو نمی‌تونم بفهمم. البته از حق نگذریم افرادی هم هستند که سواد ندارن اما مرد زندگی هستند واقعا. ولی خوب افرادی هم می‌روند اون‌ور آب و مدرک روانشناسی می‌گیرند و به زوج‌های جوان و دختر و پسر مجرد یک پیشنهاد‌های درمانی میدن که فقط نشان از خودباختگی کامل خودشون هست. تازه بعضیاشون هم حجاب کامل اسلامی و مقید به نماز و... هستند.)
چطوری به طرفم بفهمونم که زندگی با من راحت نیست؟
محبت اصل اول زندگی منه.
نون حلال و خمس و زکات هم که جز واجبات هست
مدیریت زندگی هم باید با من باشه ( با هم مشورت می‌کنیم اگر به نتیجه رسیدیم که خدارو شکر. اگر نرسیدیم حرف من باید پیاده بشه.(اگر دیکتاتور هستم ولی صادقم. نمییام مثل بعضیا بگم مشورت اما بلد نباشم وقتی مشورت می‌کنم نباید قهر کنم چون حرف طرف مقابمو نمی‌تونم قبول کنم.) من همیشه گفتم که مشورت نمی‌تونه همیشه‌ی همیشه چاره ساز باشه. خوب ما دو تا انسانی، حتما یک جایی با هم تفاوت‌هایی داریم)
از خانمم می‌خوام مادر بودن و خانم بودن و مخصوصا خانم خونه بودن برام شرح بده کلا نمی‌تونم با فردی زندگی کنم که بچه‌رو میذاره مهد کودک. سرکار رفتن براش مهمتر از زندگی‌مون باشه. مهمتر از رفاه و آسایش زندگی‌مون. (همه چیز زندگی نیست.). همسر داری و جهاد زن و ... بشنوم کافیه)
دیگه بسه.
ممنون
"ابراهیم"
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۱۷۴۴ بازدید توسط ۱۳۶۰ نفر
- چهارشنبه ۱۴ بهمن ۹۴ - ۲۳:۰۵
