سلام
میخوام یه کم درد و دل کنم از نسل خودمون، والا اگه دهه شصتی ها نسل سوخته هستند ما دهه هفتادی ها نسل جزقاله ایم، از بچگی که خیلی امکانات و تفریحات نسل الان رو نداشتیم اوج تفریح مون میکرو و سگا بود، حالا باز بچگی خوب بود مثل نسل الان خونه نشین نبودیم همش تو کوچه بودیم .
ولی بزرگ که شدیم اول همه که به خیلی هامون هیچ کسی نبود بگه بریم چه رشته ای واسه آینده ، مثل الانم گوشی نبود سرچ کنی یه غلطی کردیم رفتیم رشته ریاضی .
بعدم که درس بخون و برو دانشگاه، میبینی هر شهر پر شده بیست تا دانشگاه پر از لیسانس تا دکتراست تو کشور، دهه شصتی ها خیلی هاشون بیکارن، چون کار مناسب یا دولتی پیدا نکردن ولی خیلی هاشون هم کار دارن و درآمد خوبی هم دارن، مثل خیلی از مهندس ها و وکیل ها و رشته های دیگه. پذیرش دانشگاهم قدیم کم بود یکی که قبول میشد آینده داشت اونی هم که نمیشد میرفت پی کار آزاد .
الان از بچگی همش به ما گفتن درس درس ، بعدم که خوندیم همه رفتیم دانشگاه و بعد فهمیدیم چه اشتباهی کردیم، همه رشته ها به جز بیمارستانی از دم اشباع شدن و یا شغل های خوب رو گرفتن یا کلی دهه شصتی قبل ما تو صف هستند و هیچی به ما نمیرسه.
جوونی مون که خورد به اوج تحریم ها و گرونی ها، کار که دیگه اصلا معمولیش هم نیست چه برسه کار خوب و پر درآمد، تمام شغل ها پر شدن و هیچ جای دولتیم که اصلا استخدام نمیکنن ، ولی قبلا خیلی ها راحت تو بانک و جاهای دیگه استخدام شدن ،مثل بابام که راحت معلم شد ولی الان حتی معلم شدنم شاخ غول باید بشکونی برسی بهش .
والا از هر ۱۰ تا دهه هفتادی که دیدم ۹ تاشون بجز اونا که رفتن رشته بیمارستانی درآمد زیر دو تومنی دارن، ولی تا چند سال پیش خیلی از مهندسان عمران، نفت، مکانیک، برق، وکلا، روانشناسان و رشته های دیگه بعد درس اگه تلاش میکردن به درآمد بالا میرسیدن چون بازار کشش داشت .
الانم همش خودمون رو با مجازی سرگرم کردیم و نه کار هست نه هیچ جوره تا بالای سی هم میتونیم ازدواج کنیم. من همه فامیل های دهه شصتیم ۲۵ ازدواج کردن، ولی الان ۲۵ سالگی پول ساندویچم نداری . کار های آزاد مثل آرایشگری و مکانیکی که همه پر شدن و هر کی مشتری خوش رو داره با درسم که به هیچ جا نمیشه رسید ، وضع اقتصادی فرهنگی همه چی داغونه.
تنها مزیت نسل ما یه کم آزادی بیشتر بود که اونم امثال من هیچ کاری نکردن، همش خواستم پاک بمونم به امید ازدواج با یه دختر خوب ولی الان میبینم دختر خوبم پیدا شه کو پول ؟
میدونم خیلی از دهه شصتی ها هم بیکار شدن و با زن و بچه ، داغونه اوضاشون، اونا از ما بدبخترن ولی خیلی ها هم هستن خونه و ماشین و زندگیشون رو دارن .
من الان دارم تلاش میکنم اکسل یاد بگیرم، نرم افزارای حسابداری یاد بگیرم، اگه بتونم جایی کارآموزی پیدا کنم برم سابقه جمع کنم ولی واقعا نمیدونم چه خاکی به سرم کنم با ماهی یه تومن . آیا میشه با حسابداری زندگی خوب ساخت ؟ خونه و ماشین خرید، بعد شش هفت سال هر کی مبتونه کمک کنه بگه چکار کنم ؟
از کابوی تنها و هویت برباد رفته و بقیه بچه ها که تجربه دارن بگن چکار کنم که بتونم موفق بشم چون میخوام تلاش کنم آیندم رو بسازم. یه دختری رو دوستش دارم ولی خب بهم گفته باید خونه را فراهم کنی تا بتونیم ازدواج کنیم ،نمیخوام از دستش بدم ولی میترسم زندگی تسلیمم کنه .
مرتبط:
اعتماد به نفس فوق العاده بالای دهه هفتادی ها واسم گیج کننده شده
لطفا دهه هفتادی ها رو بد جلوه ندید
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) ← درد دل های دختران و پسران (۲۰۹ مطلب مشابه) ← کسب و کار (۵۷۶ مطلب مشابه) ← آینده شغلی رشته ... (۱۹۶ مطلب مشابه)
- ۶۸۳۰ بازدید توسط ۴۴۷۶ نفر
- شنبه ۲۰ بهمن ۹۷ - ۱۶:۲۹
