با درود و درود فراوان خدمت خوانندگان گرانقدر
اخیراً در فضای آکادمیک، با پدیده‌هایی مواجه می‌شوم که در ابتدا گمان می‌کردم همۀ اینها بدیهی هستند. اما ظاهراً این گونه نیست. قبل از این مقاله، قصد داشتم مقاله‌ای در مورد دانشجویان نسل جدید بنویسم و تمام ناراحتی‌های خودم را از هم دوره‌ای‌های خودم بیان کنم. اما آنقدر زیاد است که نوشتن در مورد آن هیچ سودی ندارد. فقط مجموعه‌ای از گلایه و افسوس است.
مواردی درباره فرهنگ استفاده از سالن مطالعه وجود دارد که آنها را به صورت گزینه‌ای بیان نموده و توضیحی در مورد آنها خواهم داد. امیدوارم فرهنگ استفاده از سالن مطالعه برای نسل جدید جا بیفتد.
۱. جدا کردن سالن مطالعۀ آقایان و خانم‌ها کاملاً به جاست. متأسفانه، پس از جریانات زن-زندگی-آزادی، دختران به نشانۀ اعتراض وارد سالن مطالعۀ آقایان می‌شوند و حتی از سرویس بهداشتی آقایان هم استفاده می‌کنند - چون آن طبقه فقط مخصوص سالن آقایان است، به طبع فقط سرویس بهداشتی آقایان در آن طبقه از دانشکده موجود است. این مورد، بدترین مورد است که قصد داشتم در جایگاه نخست قرار بگیرد. از آنجایی که فضای آکادمیک برای نسل جدید، پاتوق لاس‌زنی عده‌ای از دختران و پسران شده، آنها به بهانۀ درس خواندن با هم وارد سالن مطالعه شده و فقط حرف می‌زنند. شرایط به گونه‌ای است که نمی‌توان به آنها تذکر داد و اگر هم تذکر داده شود، کو گوش شنوا؟ جالب آن است که من تا به حال ندیدم هیچ پسری وارد سالن مطالعۀ بانوان شود.
۲. برگرداندن همه چیز به حالت قبلی، واجب است. همیشه این صحنه را مشاهده می‌کنم که وقتی یک نفر قصد ترک کردن سالن را دارد، صندلی خود را به حالت قبلی بر نمی‌گرداند و همان گونه رهایش می‌کند. این مصداق بارز بی فرهنگیست. مانند این است که یک نفر وارد خانۀ شما شود و همه چیز را به هم بریزد و سپس خانه را ترک کند.
۳. به نظم و بهداشت محیط فکر کنید. خیلی از افراد کاغذهای چرک نویس شان را روی میز رها می‌کنند. خورده‌های بیسکوییت روی میز تهوع آور است. لیوان قهوه یا هر نوشیدنی‌ای که ته‌ماندۀ آن هنوز داخلش است، نباید رها شود. سطل آشغال برای این فراهم شده.
۴. رعایت سکوت هنگام حضور در سالن حتی اگر یک نفر هم در آنجا باشد یا اینکه فقط خودتان در آنجا باشید ضروریست. همین امروز صبح من در سالن مطالعه دانشکده تنها بودم و پس از چند ساعتی، عده‌ای تازه به دوران رسیده وارد سالن شدند و با خنده و شوخی شروع به درس خواندن گروهی کردند و چون دیدند فقط من در آنجا هستم، نسبت به رعایت سکوت بی اهمیت بودند. علاوه بر آن، به هیچ روی کسی حق ندارد با خود در سالن مطالعه موس بیاورد. در اوقاتی که سالن شلوغ است، فقط صدای کلیک شنیده می‌شود.
۵. سالن مطالعه، سالن مطالعه است؛ برخی ها فقط برای وصل شدن به اینترنت و چک کردن پیام‌هایشان وارد سالن می‌شوند. البته ساکت هستند ولی یک میز و صندلی را برای کارشان اشغال می‌کنند. در مواقعی که سالن مطالعه خلوت است ایرادی ندارد ولی در اوقات شلوغ شما این حق را ندارید.
عزیزانی که دانشجو هستید، من نیز همسن شما هستم و در کشور دیگری هم بزرگ نشدم. تعجب می‌کنم که چرا این قدر تفاوت میان من و هم‌دوره‌ای‌هایم وجود دارد. متأسفانه رشتۀ من علوم انسانی نیست وگرنه تا الان ده‌ها مقالۀ جامعه‌شناسی و روان‌شناسی در مشاهدات روزمرۀ من در می آمد.
مطالب من به پایان رسید و امیدوارم مثل گذشته، دانش‌آموختگان کشورم در میان مردم جامعه، الگو باشند.
← فرهنگ سازی (۱۲۳ مطلب مشابه) ← مطالب کاربران (۸۹۱ مطلب مشابه)
- ۵۳۷ بازدید توسط ۴۲۰ نفر
- جمعه ۱۲ خرداد ۰۲ - ۱۳:۵۰
