سلام من خانمی حدود 30 ساله متاهل و دارای یک فرزند زیر 3 سال هستم ،من در زندگی مجردی سختیهای زیادی کشیدم که اصلا قابل گفتن نیست وهیچ وقت آرامش نداشتم همیشه کابوس میدیدم.......
تا اینکه به لطف خدا ازدواج کردم با مردی بسیار خونسرد و مهربان ، اما به خاطر همان سختی ها صبرم رو از دست دادم مشکلی که حالا دارم اینکه فرزندم بسیار ناصبره، واقعا با رفتارش منو به مرز جنون کشیده، به طوری که در فامیل مثل شده، بخاطر بچه مجبور شدم کارم رو که 7 ساله زحمتش رو کشیدم از دست بدم، که ضربه سختی بود .
دیگه اعصاب بچه رو ندارم سریع و به شدت عصبانی میشم و رفتار های میکنم که برای خودم هم عجیبه، مثلا امروز که بچه با جیغ هاش عصبانیم کرده بود براش آرزوی مرگ کردم ، یا امشب که پوشکش رو از پاش باز میکرد و با جیغ و داد نمیگذاشت شلوارش رو پاش کنم با عصبانیت کشیدمش تو حیاط و دعوا کردم اونم خیلی ترسید و گریه کرد .
خیلی ناراحت شدم هرگز در تمام عمرم فکر نمیکردم از این حرکات انجام بدم، همیشه یک رفتار آرمانی تو ذهنم داشتم. ولی.......
رفتارم با همسرم هم خیلی بد شده، با کوچکترین موصوع با او پرخاشگری میکنم اگر هر کسی غیر از او بود تا حالا صد بار من رو طلاق میداد.
هر کاری میکنم که عصبانی نشم نمیشه، از طرفی چون مادر شهر کوچکی هستیم و به خاطر موقعیت شغلی نمیتونم به مشاور مراجعه کنم یا پیش روانپزشک برم .
شما چه تجربه ای تو این زمینه دارید، به نطر تون من چه کار کنم آخه این عصبانیت شدید و وضع اعصاب داره دیوانم میکنه و زندگیمون رو مختل کرده، بچه هم به رفتار اش ادامه میده .
← تربیت رفتاری پسران (۱۲۳ مطلب مشابه) ← تربیت رفتاری دختران (۱۱۰ مطلب مشابه)
- ۲۴۸۲ بازدید توسط ۱۷۵۱ نفر
- دوشنبه ۲ فروردين ۹۵ - ۱۹:۰۱
