سلام
دختری هستم که عصبی بودن خانوادم به من هم منتقل شده زود رنج شدم . من خانوادمو دوست دارم و منظورم از عصبی بودن این نیست که همیشه تو خونمون دعواست ، واقعا نمیدونم چه کاری باید انجام بدم. اینکه افراد خانوادت یکی یکی دارن جلو چشمات پرپر میشن . وظیفه من چیه؟ باید قید خودمو درسامو بزنم به فکر سلامت خانوادم باشم و اینکه بعدا میتونم درسامو بخونم و جبران کنم؟
از تجربیاتتون درمورد بیماری دیابت میگین اینکه واقعا امکان درمانش وجود داره و یا همیشه باید تا اخر عمر قرص مصرف کرد؟
چطوری تحمل و صبرمون بیشتر بشه به افرادی که در خانواده دیابت نوع 2 دارن و زود رنج و عصبی هستن ؟ چه برخوردی باید داشته باشم ؟ ذهنم درگیره
میشه راهنماییم کنین
دختری هستم که عصبی بودن خانوادم به من هم منتقل شده زود رنج شدم . من خانوادمو دوست دارم و منظورم از عصبی بودن این نیست که همیشه تو خونمون دعواست ، واقعا نمیدونم چه کاری باید انجام بدم. اینکه افراد خانوادت یکی یکی دارن جلو چشمات پرپر میشن . وظیفه من چیه؟ باید قید خودمو درسامو بزنم به فکر سلامت خانوادم باشم و اینکه بعدا میتونم درسامو بخونم و جبران کنم؟
از تجربیاتتون درمورد بیماری دیابت میگین اینکه واقعا امکان درمانش وجود داره و یا همیشه باید تا اخر عمر قرص مصرف کرد؟
چطوری تحمل و صبرمون بیشتر بشه به افرادی که در خانواده دیابت نوع 2 دارن و زود رنج و عصبی هستن ؟ چه برخوردی باید داشته باشم ؟ ذهنم درگیره
میشه راهنماییم کنین
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۱۷۲۹ بازدید توسط ۱۲۵۴ نفر
- پنجشنبه ۲۷ آبان ۹۵ - ۲۲:۲۰
