سلام
دختری هستم 25 ساله که تا چند سال پیش تجربه دوستی با 3 پسر رو داشتم. اما الان دو ساله که از کارم پشیمونم و توبه کردم. رابطمون هم در حدی بود که فقط رابطه جنسی نداشتیم .
به هر حال هر کاری که کردم الان پشیمونم. خییییلی پشیمون. نمیدونم خدا منو میبخشه یا نه اما امیدم رو از دست ندادم. خانواده من در جریان این دوستی ها نبودند و من رو در خانواده و در فامیل، دختری خییییلی مثبت و درسخون و آروم و مظلوم و کم حرف می بینند همه .
و یه جورایی حتی الگوی خیلی از هم سن و سالای خودم تو فامیلم. بقیه که از گناه پنهانی من خبر ندارند. به هر حال نمیگم درونم بده ظاهرم خوب. همه اون ویژگی هایی که اونا فکر میکنند رو دارم اما خب گرفتار گناه هم شدم.
دختری هستم که از چهار یا پنج سالگی بدون اینکه بدونم دارم چکار میکنم تجربه خودارضایی داشتم. البته نه که اعتیاد بهش داشته باشم. اما به قولی تفریحی بود برام چون حس خوبی بهم دست میداد این کارو میکردم. من تا 17 سالگی اصلا نمیدونستم رابطه جنسی یعنی چی و فکر میکردم فقط خودم تو دنیا این حس و نیاز رو دارم. اما واقعا واقعا نمیدونستم زن و مرد به وسیله رابطه بچه دار میشن. فکر میکردم واقعا دعا میکنند و بچه دار میشوند. همین حرفا که مامانا به بچه هاشون میگند دیگه.
در 17 سالگی با خوندن یک کتاب آخرش متوجه شدم قضیه چیه! به هر حال الان دیگه همه چیز برام تموم شده. نه با نامحرم رابطه ای دارم نه تو هیچ شبکه و گروه و جایی عضوم که بخوام مجازی رابطه دوستی داشته باشم و دیگه خودمم و خدای خودم.. توبه کردم. واقعا توبه کردم.
الان برای آینده ام نگرانم. گاهی ترجیح میدم اصلا ازدواج نکنم. دلم نمیخواد همسر آینده ام از گذشته ام چیزی بدونه. گرچه هیچکس نمیدونه به جز خدا. اما میترسم خودمو لو بدم. گاهی میگم فوقش فیلم بازی میکنم براش. اما خب کسی که قبلا سه بار تجربه خیلی کارارو داشته شاید دیگه الان اصلا خجالت نکشه جلو شوهرش. شاید خیلی کارارو بلد باشه. حرفه ای عمل کنه. البته تاکید میکنم رابطه جنسی نداشتم و دختر بودنم حفظه. "فقط رابطه جنسی نداشتم"!
الان خیلی سردرگمم.. نمیدونم آیا شوهر آینده من حق اینو داره که از همه چی گذشته من خبر داشته باشه؟ و اگه این حق رو داره پس برای من بهتره که اصلا سمت ازدواج نرم که آبروم حفظ بشه حداقل. چون هیچ مردی دلش اینو نمیخواد.
آیا من حق اینو دارم که توبه کنم و شاید بخشیده بشم؟ مگه نمیگن خدا ستار العیوبه؟ پس اگه بخشیده بشم حق دارم که مثل یک انسان پاک به زندگی عادیم ادامه بدم و ازدواج کنم.
من اینا رو نگفتم که منو سرزنش کنید. خودم به اندازه کافی روزی هزار بار خودمو سرزنش میکنم. من فقط میترسم که آبروم بره در آینده.. نمیدونم چکار کنم.. نمیدونم شوهرم چطور میتونه زیرزبونمو بکشه و بفهمه.. آبروی من جلوی خدا رفته اما دیگه نمیخوام جلوی بنده هاشم بره. خدا که نمیره جار بزنه همه جا. اما بنده هاش این کارو میکنند..
لطفا سرزنشم نکنید چون الان خیلی از دخترها قبلا این شرایطو داشتن.. خیلی هاشون ازدواج کردند و پنهون کردند و .. اینم نگید که دختر پاک و دختر غیر پاک مشخصه و ازین حرفا.. من خودم به شخصه دخترای زیادی رو دیدم که قبلا دوستی هایی داشتن اما اصلا اصلا بهشون نمیاد. نه اهل آرایشن و نه جلف بازی و خیلی ظاهر خانوم و باوقاری دارن و هر کی ببینه فکرشم نمیتونه بکنه که این خانم قبلا با کسی بوده. هیچ کاری از هیچکس بعید نیست
لپ کلام اینه که من الان هم عذاب وجدان دارم بخاطر کسی که قراره شوهرم بشه و هیچی از گذشته ام نمیدونه و هم اینکه دلم برای خودم میسوزه .. حداقل خدا فرصت توبه به بنده هاش داده.. من میخوام آبرومو جلوی بقیه حفظ کنم وقتی که دیگه مطمئنم سمت گناه نمیرم.. الان حتی میتونم بگم یه دختر خیلی مذهبی ام که به پسر کمتر از خودم به لحاظ اعتقاد و مذهب نمیتونم بله بگم.
نمیدونم باید چطور رفتار کنم در آینده.
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۱۵۳۹۸ بازدید توسط ۱۰۴۰۸ نفر
- يكشنبه ۱۶ اسفند ۹۴ - ۱۷:۴۳
