تنهایی ام را بد پر کردم و پشیمانم؛
روزهایی که به امید رسیدن به شرایط بهتر و ازدواج با کسی که خودم دوست داشتم و فکر میکردم انتخاب کردم گذشت و به دلبستگی و وابستگی بعد از اون که ممکنه گریبانم رو بگیره و از دوری که نکنه تنها بمونم و تنهاییم رو با ارتباط عاطفی فقط و احساسی و کمک گرفتن از پسرانی که وارد زندگیم شدن ناخواسته و مجازی گذشت و من به گمون موفقیت در زندگی و شاید ازدواج موفق بعد از اون نمیدونستم که دارم خودم رو تو چاه ندونم کاری و بچگی خودم میندازم.
منی که اصلا اهل روابط دوستی عادی قبل از ازدواج نبودم گرفتار شدم و باعثش اشتباه خودم بود که به پسری که ترم بالایی در دوران ارشد بودم جواب دادم که هر رور به خودم میگم کاش جواب نمیدادم و تو دام نمیافتادم . اما با گدشت 5ماه و فراموشی و پشیمونی من از این ارتباط و کمک گرفتن تجربه گرفتم که تا زمانی که طرفیت رابطه رو نداشتی وارد نشی .
احساسات پاک باید خرج شوهر و .... بشه نه کسی که ارزشت رو ندونه و بعد یه مدت بره و ....
← صفحات شخصی کاربران (۲۳۴ مطلب مشابه)
- ۲۰۴۳ بازدید توسط ۱۴۴۰ نفر
- پنجشنبه ۲۱ فروردين ۹۹ - ۲۰:۴۵
