تنهایی ام را بد پر کردم و پشیمانم؛

روزهایی که به امید رسیدن به شرایط بهتر و ازدواج با کسی که خودم دوست داشتم و فکر میکردم انتخاب کردم گذشت و به دلبستگی و وابستگی بعد از اون که ممکنه گریبانم رو بگیره و از دوری که نکنه تنها بمونم و تنهاییم رو با ارتباط عاطفی فقط و احساسی و کمک گرفتن از پسرانی که وارد زندگیم شدن ناخواسته و مجازی گذشت و من به گمون موفقیت در زندگی و شاید ازدواج موفق بعد از اون نمیدونستم که دارم خودم رو تو چاه ندونم کاری و بچگی خودم میندازم. 

منی که اصلا اهل روابط دوستی عادی قبل از ازدواج نبودم گرفتار شدم و باعثش اشتباه خودم بود که به پسری که ترم  بالایی در دوران ارشد بودم جواب دادم که هر رور به خودم میگم کاش جواب نمیدادم و تو دام نمیافتادم . اما با گدشت 5ماه و فراموشی و پشیمونی من از این ارتباط و کمک گرفتن  تجربه گرفتم که تا زمانی که طرفیت رابطه رو نداشتی وارد نشی . 

احساسات پاک باید خرج شوهر و .... بشه نه کسی که ارزشت رو ندونه و بعد یه مدت بره و ....


برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
صفحات شخصی کاربران (۲۳۴ مطلب مشابه)