22 / 6 / 94
سلام دوستان
میخواستم بگم بالاخره به نتیجه رسیدم
الان واقعا میدونم برای چی باید درس بخونم:
درسته که فهم و شعور و اخلاق مهمه (یعنی در اصل:مهمتر از تحصیلاته)
اما اغلب افرادِ با شعور و با اخلاق تحصیل کرده هستن ( خب اغلب جامعه تحصیل کرده هستن و طبیعتا افراد با شعور بالا که تحصیلات پایین هم داشته باشن خیلی کمن ) و احتمال اینکه منِ با شعور ، با تحصیلات دیپلم بتونم منتخبِ یه آدم با شعور و با تحصیلات باشم خیلی کمه
چیزی که من میخواستم یه زندگی زناشویی موفق و چند تا بچه بود که برای تربیت اونا وقت بذارم و احساس مفید بودن رو اینطور معنی میکردم ولی علاوه بر صحبتای دوستانی که منو راهنمایی میکردن(که یه مادر تحصیل کرده بهتره و تحصیلاتم در آینده خیلی به دردم میخوره و ...) به این نتیجه رسیدم که درسته که همسرم باید منو برای خودم و برای اخلاقم بخواد اما با این شرایط شاید من هرگز جزو انتخاباش نباشم مخصوصا اینکه اکثریت جامعه هم کفوی از نظر تحصیلی رو ملاک قرار میدن احتمال معرفی شدن ما به هم خیلی کمه(ینی اینجوری دارم از هدف اصلیم دور میشم)
من نمیخوام برای ازدواج درس بخونم هدف اصلی رو گم نکردم من میخوام برای اون هدف اصلیم (که مادر خوب شدن بود) تلاش کنم و براش زمینه سازی کنم یه زمینه ای که به نفع هممون باشه(خودم شوهرم و بچه هام و در نتیجه جامعه م)
میخوام یه دختر نمونه باشم که یه همسر نمونه جذب میکنه و همراه و کنار همسرش فرزندان نمونه تربیت میکنه:)
فک میکنین درست فک میکنم؟
اگر انتقادی ازم دارین خوشحال میشم بهم بگین:)
من همچنان به پستم سر میزنم و مشتاق خوندن حرفاتونم دوس دارم بازم حرفامون ادامه داشته باشه
اگر دوست داشتین وقت بذارین و رشته های خوب بهم معرفی کنین شاید اینجوری بتونم انتخاب بهتری داشته باشم
خیییییییلی ارادت دارم خدمت همتون
ممنونم ازتون
امیدوارم همیشه ی همیشه دلتون شاد و آروم تنتون سالم و جیبتون پر پر پر پر پووووووول و لبتون خندووووووووون باشه
در پناه خالق عشق
------------------------------------------------------------------
22/ 5 / 94
سلام
من یه دختر مجرد 20-25 ساله م
تا پیش دانشگاهی خوندم ولی به خاطر اتفاقاتی کنکور ندادم
من زیاد مایل نیستم درس بخونم خونوادم همه لااقل دانشگاهو رفتن ولی من میگم واسه چی برم؟
شما واسه چی درس میخونین؟
من
یه رشته ای رو دوس دارم که نیاز به هوش زیاد و سختی فراوان داره ولی میگم
خب فرضا رتبه آوردم و قبول هم شدم به هزار و یک بدبختی مدرک هم گرفتم خب
بعدش؟
من که آخرش میخوام بشم زن خونه و مادر بشم چرا این وقتو هزینه کنم برای درس خوندن؟
من
از اول عمرم عااااااااشق مادر شدن و بچه ها بودم هر چی فک میکنم میبینم از
اول تنها عشقم همین بوده همیشه مطالب مربوط به بچه داری و همسرداری رو
مطالعه میکنم و سعی میکنم اطلاعاتمو بالا ببرم ولی به درس که میرسم اصلا
دلم نمیخواد لای کتابو وا کنم
نمیدونم شاید میگم آدم مادر میشه
وقت میذاره یه بچه تربیت میکنه هر چی هم بیشتر وقت بذاره بچه ی بهتری تربیت
میکنه و دلش نمیسوزه هیچوقت بابت وقتی که هزینه کرده
ولی خب درس بخونم که چی؟ این همه از خوشیای زندگیم میزنم که به چی برسم؟
من نه درس خون بودم نه از اونایی که فراری باشن
ولی نمیدونم چرا باید برای درس و تحصیل خودمو به زحمت بندازم؟
اطرافیانم
خیلی بهم اصرار میکنن یه چیزی چرت و پرتم که شده بخون ولی من میگم حاضرم
بیکار بگردم ولی چیزی که دوس ندارم نخونم اونم با این هزینه ها میگم اگر
بخوام بخونم خب میرم چیزی که دوس دارم میخونم مشکل اینه که من اصن نمیخوام
بخونم
شما ها واسه چی درس میخونین؟ یکی بیاد منو قانع کنه من
نمیدونم واسه چی باید درس بخونم درکی از اونایی که با انگیزه درس میخونن و
زحمت میکشن ندارم
الان مگه زندگیم چشه که برم درس بخونم؟ تو خونه م نشستم مشکلی هم ندارم
برم مثلا درس بخونم که کار کنم؟ خب که چی بشه؟
واسه کلاسش؟
واسه اینکه نگن بی سواده؟ خب بگن مگه اونایی که رفتن دانشگاه با سوادن؟
واسه اینکه مادر بهتری بشم؟ مگه مادر من که سواد ابتدایی داره چشه؟
واسه جایگاه اجتماعی؟ مگه اخلاق نیست که به آدما جایگاه میده؟
واسه اینکه از بقیه عقب نمونم؟ مگه جلو یا عقب رفتن به دانشگاه رفتن یا نرفتن مربوط میشه؟
واسه اینکه در آینده بتونم کار کنم و دستم جلوی کسی دراز نباشه؟ خب من الانم میتونم کار کنم کار کردنم وابسته به تحصیلاتم نیست
واسه اینکه یه چیزی یاد بگیرم؟ خب این همه یاد گرفتم چیشد؟ فقط ضرب و تقسیمش بدردم خورد
نمیدونم چرا هیچ هدف بزرگی ندارم
سراغ هر چی میخوام برم هی میگم آخرش که چی؟
میخوام برم سراغ ورزش میگم آخرش که چی ؟
میخوام برم حوزه باز میگم آخرش که چی ؟
میخوام درس بخونم این یکی که از همه نابودتر اصلا نمیدونم واسه چیه ؟
میخوام همینجوری بشینم تو خونه میگم خب تا کی میخوای بشینی تو خونه؟
به همه ی اینا علاقه دارم ولی نهایتشو که میبینم دلسرد میشم کلا حس میکنم تو هیچی مفید نیستم
میگم مثلا برم لااقل خیاطی میگم خب بعدش چی میشه؟ این همه چیز میز یاد گرفتی چیشد؟
نه ازدواج کردی نه بچه ای داری نه سرگرمی ای نه فعالیت خداپسندانه ای نه واسه دنیات نه آخرتت
مشکل من اینه که دلم میخواد از اون چیزی که دارم تمام و کمال استفاده کنم
مثلا
اگر خیاطی یاد بگیرم دو تا دونه لباس بدوزم کلا خودمو مفید نمیدونم حتما
باید یه جوری باشه که بیشترین استفاده رو بشه کرد از اون چیزی که یاد گرفتم
مثلا آموزشگاه خیاطی داشته باشم تا خودمو مفید بدونم
بعد میبینم از آموزشگاه داشتن خوشم نمیاد کلا قیدشو میزنم
اینجوری فکر میکنم
یا مثلا میگم اگر درس بخونم حتما باید بعدش دانشمند بشم یه چیزی اختراع کنم مثلا
بعد میگم من که نمیتونم بچمو ول کنم برم تو آزمایشگاه کار کنم
باز دوباره بیخیال میشم میگم اصن این همه تلاش واسه چی وقتی قراره ازش استفاده نشه؟
تووووووروووووووو خدا کمکم کنین من دیگه خودمو نمیفهمم شماها چیزی میفهمین؟
خییییییییییییلی ممنونم از همتون
↓
کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران
↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
