سلام ...
( من قبل از این که سوالم رو بنویسم چند تا از پست های دوستان رو که دیدم تازه فهمیدم چقدر وضعم خرابه ) . من یه دختر 20 ساله هستم و سال اول دانشگاه رو تموم کردم .. این قضیه ریشه در بچگیم داره .
اونم اینکه که من هیچ دوست یا اکیپ دوستی ندارم و نداشتم .. نکه بگم اصلا نبوده بوده خیلی هم رفیق گرمابه و گلستون هم بودیم اما،به یه شرطی ... اونم اینکه همیشه من پا پیش میذاشتم ، همیشه من باید میرفتم سراغشون ، حتی تا من سلام نمیکردم سلام بهم نمیگفتن ، این قضیه ادامه داره تا همین الان ، خب منم دیگه خسته شده بودم از یه مشت طلبکار و من همیشه بدهکار ...
برای همین روابطم رو خیلی سرد کردم حتی تازه مدعی بودن و بهم میگفتن تو آداب معاشرتت کمه و ... ، یا چقدر بی معرفتی و این رسم رفاقت نیست، شاید باورتون نشه ولی سر همین پاپ یش نگذاشتن های من ، اون دوستی ها به کل سرد شد و حتی منو ببین رو بر میگردونن . حتی خیلی موقع ها من تو تمام تنهایی و غم هاشون بودم ولی به من که میرسه ، براشون هیچ اهمیتی نداره .
میخوام بگم همین الانم میتونم خودم رو از این تنهایی در بیارم ولی با شرایط بالا و اینکه همش من ... ، آخه برام جالبه یکی دو مورد هم نبوده همیشه همینطور بوده ! یعنی باید حتما این کار رو کنم تا تنها نباشه .. خیلی غمگینه واقعا .
گاهی فکر میکنم مقصر خودمم که انقد براشون از جون مایه گذاشتم و نه اونا ! الان واقعا احساس تنهایی می کنم ، و از اینکه برای چه کسانی وقت گذاشتم عصبی هستم . وقتی می بینی برای بقیه ای که واسه شون هیچ کاری نکردن انقدر وقت میذارن اما تو نه !
تا حالا تجربه ای داشتین اونایی که چند سال با هم هستند ، چطوری این روابط نگه داشتن ؟!
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) ← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۲۱۷۴ بازدید توسط ۱۵۷۲ نفر
- جمعه ۵ مرداد ۹۷ - ۲۲:۳۱
