سلام به همگی
میخواستم بزرگواری کنید و یکم راهنماییم کنید.
من وقتی بچه بودم آروم بودم و خجالتی اما با افراد خانوادم و کسایی که باهاشون صمیمی میشدم خیلی حرف میزدم . یادم میاد خواهرم بهم میگفت کمتر حرف بزن و یکم ساکت باش.
و خیلی هم شخصیتی قوی داشتم.
وقتی نوجوون شدم و دعوایی چیزی تو خانواده میشد کسی که محکم همه رو دلداری میداد من بودم خیلی دوران سختی داشتیم. پدرم رو از دست دادم و مشکلات پشت مشکلات. اما خیلی محکم بودم.
اما الان که حدودا 23 سالمه و سختی های فراوونی رو پشت سر گذاشتم اون عادت پر حرفیم سر جاشه و با دوستام خیلی حرف میزنم . اما اون شخصیت محکمم رو دیگه ندارم. خیلی احساساتی شدم. کافیه دلم یکم بشکنه اصلا نمیتونم حرفم رو کامل بزنم . صدامو بغض میگیره و شروع میکنم به اشک ریختن. بخدا الان چند تا خاطره بد از اشک ریزی هام جلو غریبه ها دارم که همش یادم میاد و اعصابم میریزه بهم .
مثلا امروز که یه کار اداری میخواستم انجام بدم. چون خیلی اذیتم کردن و کارم رو انجام نمیدادن و بی خود بهانه میاوردن بغضم ترکید و شروع کردم به گریه کردن. اصلا نمیتونستم براشون توضیح بدم اشکام نمیذاشت.
از این شخصیت سست و نازک نارنجی خسته شدم. دیگه نمیخوام تو زندگیم گریه کنم. میخوام حرفمو بزنم و حقمو بگیرم.
تو رو خدا بهم بگید من چیکار کنم که تا تقی به توقی میخوره و احساس میکنم حقم یکم پایمال شده نزنم زیر گریه. چیکار کنم که شخصیت محکمی داشته باشم؟ دوست دارم یه دختر خشک و منطقی باشم.
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۲۷۳۸ بازدید توسط ۱۹۵۴ نفر
- پنجشنبه ۳ دی ۹۴ - ۰۹:۲۴
