دوستان سلام
من زیر 20 سالمه . از وقتی وارد دانشگاه شدم با یکی از هم کلاسی هام که از شهر دیگه ای هست وارد رابطه دوستی شدم چندباری هم قهر و آشتی داشتیم. حدود 11 ماه میشه که با همیم.
من 6 ماه بعد ارتباطمون ازش قصدش رو از دوستی پرسیدم و اون خیلی واضح گفت که قصدش ازدواج با من نیست چون من ویژگی های همسر مورد علاقه اون رو ندارم (حجاب و چادری بودن و نماز و...) و وقتی من میپرسیدم که بعد از دوره ی لیسانس رابطمون چی میشه میگفت که خیلی منطقی تموم میشه..
همیشه میگفت دوستم داره ولی منطقش اجازه نمیده که از معیارهاش چشم پوشی کنه...حدود 9 ماه ک از رابطمون گذشت ما کات کردیم و دوماه یا سه ماه هیچ ارتباطی نداشتیم و من کم کم فراموشش کرده بودم ...و بدون توجه به اون شخص عقایدم رو با مطالعه و صد در صد تصمیم قاطع خودم تغییر داده بودم یعنی چادری شدم و عقایدم عوض شد..تاکید میکنم که به خاطر ایشون نبوده...بعد از دوره ی کات بودنمون ایشون دوباره به سراغم اومدن و الان هم ارتباط داریم فقط رفتارشون خیلییی تغییر کرده و انگار که علاقه مندیشون هزار برابر شده...
من باز هم مسئله ازدواج و آینده مون رو مطرح کردم که ایشون کاملا این بار موافق هستن... . منتها من این پیشنهاد رو دادم که حاضرم فقط شش ماه دیگه با ایشون جهت آشنایی جدی برای ازدواج ارتباط داشته باشم و بعد شش ماه اگر نطرمون بر ازدواج نبود که هیچی اگر بود باید کاملا رسمی. عقد بکنیم...
ایشون موافق هستن اما واقعا خودم هم میدونم که شرایط ازدواج رو ندارن چون هم سنیم و سربازی و کار و مسکن و... مشکل ساز هست.
با این وجود همچنان پیگیر هستن اما اگر عقد کنیم قطعا دوران عقد ما بیشتر از 2-3 سال خواهد شد در حالی که تو خانواده ما عقد بیشتر از یک سال رو نمی پذیرن!
واقعا دچار سردرگمی شدن از یه طرف میدونم که به ایشون خیلی فشار میاد و از طرف دیگه دوس دارم که بعد شش ماه مسئله جدی بشه !
لطفا راهنماییم کنید.
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۲۰۲۸ بازدید توسط ۱۶۵۶ نفر
- پنجشنبه ۲۸ مرداد ۹۵ - ۱۷:۳۳
