سلام دوستان
نمیدونم چرا وضع مملکت ما به یکباره این جوری شد ، تموم امید و آرزوهام شد واسه من رویا. من واسه درس خوندن خیلی زحمت کشیدم همش سرم توی درس و تحقیق و پژوهش بود ، دبیرستانم نمونه دولتی بودم حتی توی دبیرستان خوابگاه داشتیم و اونجا میموندم و از خانواده دور بودم لیسانس و فوق لیسانسمم همش دور از خانواده بودم واسه پایان نامه یک سال و نیم وقت گذاشتم روی موضوعی که توی هیچ دانشگاه دولتی راجع بهش بحث نشده بود بعدش مقاله و ... .
خیلی خوشحال بودم که نتیجه داد تموم تلاش هام. بعد از سربازی که اومدم افتادم دنبال کار به این خیال که هر جا رزومه تحصیلی و مقاله و پژوهشمو بدم کسی نه نمیگه. زهی خیال باطل.. یکسال تموم دنبال کار گشتم بعد یکسال کاری پیدا کردم قراردادی ممکنه امسال باشم سال بعد نباشم و تعدیل کنن...
حقوقش ماهی 2 تومنه ... ولی هر 5 ماه یه بار حقوق میدن اونم 4 یا 5 تومنشو میدن... خسته شدم از این ناعدالتی.. نمیدونم با این وضع کار و حقوق 5 ماهه میشه به اینده فکر کرد، ازدواج کرد؟ از پسرا کسی شرایط منو داشته باشه ازدواج میکنه؟ یا دختر خانوما کسی هست با همچین شرایطی کنار بیاد ؟ تصمیم گرفتم دیگه به ازدواج فک نکنم و فعلا سرم روی کارم باشه تا پس انداز کنم تا ببینم در اینده چی پیش میاد.
ممنون از همگی که حوصله به خرج دادن و این درد و دل هامو خوندن
موفق باشین.
← درد دل های دختران و پسران (۲۰۹ مطلب مشابه)
- ۲۵۳۷ بازدید توسط ۱۹۱۷ نفر
- يكشنبه ۱۰ بهمن ۹۵ - ۲۲:۰۰
