سلام دوستان
پسری ۲۲ ساله هستم که تازه درسم تموم شده و کار میکنم ولی نمی دونم چرا حوصله‌ی هیچ کاری رو ندارم از سر کار که میام خیلی خسته میشم طوری که به کارهای دیگه م نمی‌رسم نمی دونم.
به خاطر افسردگی یا تنبلی صبح که میخوام برم سر کار به زمین و زمان فحش میدم دوستانم رو که می بینم اینکه چقدر پر انرژی هستند بهشون حسادت میکنم من قبلاً داروهای اعصاب هم مصرف می‌کردم (به خاطر اضطراب اجتماعی) که خیلی شادم کرده بود و همچنین باعث شده بود خوابم زیاد بشه همه ش در حال خوابیدن بودم که بعد از اینکه کرونا اومد کنار گذاشتم.
الآن هم اضطرابم برگشته هم خیلی غمگین شدم هم بی حوصله چه کار کنم بتونم از کار کردن لذّت ببرم همه ش به خودم میگم من چطور می تونم سی سال کار کنم تا بازنشسته بشم خیلی زیاده من الآن حوصله ش رو ندارم وای به حال اون موقع همه ش به ساعت نگاه میکنم میگم چرا اینقدر دیر می گذره نمی دونم لوسم یا چی...
ممنون میشم از تجربه هاتون از کار کردن بگید موقعی که تازه مشغول به کار شده بودید اینکه شماها هم مثل من این حس‌ها سراغتون میاد یا نه بگید چطور می تونم معتاد به کار بشم و تنبلی رو کنار بذارم، این هم بگم که وقتی سرکارم با همکارانم ارتباط برقرار نمیکنم کاره خودم رو میکنم.
من بچه‌ی طلاق بودم و پدر و مادرم خیلی با هم دعوای فیزیکی می‌کردن در حدی که من می‌ترسیدم که یه وقت طوری شون بشه این قدر که جراحت زیاد بود، این هم بگم که از آدم ها ترس دارم نمیدونم چرا ...
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) ← خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه)
- ۱۸۷۶ بازدید توسط ۱۴۱۸ نفر
- دوشنبه ۵ ارديبهشت ۰۱ - ۱۷:۴۸
