بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
نمی دونم چرا ؟ چه جوری تربیت شدم ؟
کمال گرایی بیش از حد از هر نظر زندگی رو تحت تاثیر قرار میده ، یا 0 یا 100 یا عالی یا همه چی رو بذار کنار ...
دخترم دانشجوی دندانپزشکی ( البته من توی این رشته فهمیدم خانم دکتر و آقای دکتر الزاما هیچ برتری از نظر فهم و شعور نسبت به بقیه ندارن شاید من از نظر ایمان و اخلاق از خیلی از شما ها کمتر باشم )
کمال گرایی تبعات وحشتناکی داره :
تو باید عالی باشی تا ارزشمند باشی ، نتیجه اش میشه افسردگی میشه اعتماد به نفس کم ؛ میشه اضطراب و سستی و بی ارادگی به خاطر ترس از شکست ، زود رنج بودن ، خود زشت پنداری ؛ میشه لذت نبردن از لحظه .
همیشه خودم رو سرزنش می کنم ، مثل اینکه من بدترین دشمن خودم هستم . بدتر از همه درباره رابطه با خدا که اگه گناهی مرتکب بشم خودمو نمیبخشم دائم سرزنش و پشت سر هم گناه می کنم و نسبت به همه چی بیتفاوت میشم ؛ یا همه جا تمیز یا کثیف کثیف ؛ یا سخت کوش و با اراده یا بی اراده و افسرده ، بهتره کلا درس نخونی تا اینکه بی دقت و بدون در نظر گرفتن همه جزئیات بخونی .
خیلی از افراد کمالگرا به نظر خودشون باید با بهترین آدم ازدواج کنند ولی در عین حال چون خودشون رو عالی نمیدونند و اعتماد به نفس کمی دارند خودشون رو شایسته ازدواج نمیبینند اونم با یک آدم همه چی تموم .
چه شب ها و روز ها گریه نکردم به خاطر نقص های ظاهری بدنم به خاطر خود زشت پنداری باز خدا رو شکر راجع به چهره ام همچین حسی ندارم اونم به خاطر تعریف های اطرافیان .
ازدواج بعضی اوقات میشه یه کابوس برام ، اون موقعی که همسرم بخواد کل ظاهرم رو ببینه ، بعضی اوقات حس میکنم لایق ازدواج و علاقه همسر نیستم :'( این باور تو ناخودآگاهمه که باید بی نقص باشم تا لایق محبت بشم . فکر کنم اسم کاربری ام هم بی تاثیر از این آرمان گرایی نباشه .
خدایا کمکم کن
"پرواز"
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه) ← محبت بین زن و شوهر (۵۱ مطلب مشابه)
- ۴۶۸۸ بازدید توسط ۳۵۹۵ نفر
- يكشنبه ۱۰ آبان ۹۴ - ۱۶:۳۸
