باید یه نفر باشه که مراقب من باشه فقط!

سلام دوستان

من یه دختر 17 ساله م که خیلی ساکت و آرومم و یه جورایی خیلی ضعیفم از لحاظ مختلف ...
وقتی بچه بودم خیلی شر و شیطون و شلوغ بودم از در و دیوار بالا میرفتم اما تا 13 سالم شد یهو خیلی ساکت و آروم شدم فک کنم دلیلش هم سختگیری های زیاد خانواده م بود مخصوصا که تا حالا خانواده م اجازه ندادن من تنهایی یا با دوستام برم بیرون!

تا حالا فقط چند باری خونه ی یکی از دوستام رفتم که اونم خونه شون چند کوچه اونورتر از خونه ی ماست! هنوزم به زور اجازه میدن که گاهی برم خونشون... جالب اینجاس که خودشونم خیلی کم منو از خونه میبرن بیرون هر چقدر باهاشون منطقی صحبت میکنم که بابا یا بذارین من خودم برم بیرون یا خودتون منو ببرین بیرون که گوشه ی خونه نپوسم اصلا گوش نمیدن .

میگن بهت اعتماد داریم اما به جامعه نه.  بخاطر همین مسائل الان من خیلی چیزا بلد نیستم مسیر های شهر رو بلد نیستم یعنی اگه به هر دلیلی یه جای شهر تنها بشم نمیتونم راه برگشتو پیدا کنم .

خیلی از مسائل اجتماعی که برای دیگران عادیه من تا حالا تجربه نکردم روابط اجتماعیم فقط با هم سن و سالای خودم خوبه اصلا نمیتونم تو چشمای مردا نگاه کنم .تو خیابون که راه میریم همش به خودم میگم چرا این مسیر ها یادم نمیمونه؟ بین جمعیت توی بازار هی میترسم که گم بشم! حتی موقع راه رفتن پاهام میلرزه به زور درست راه میرم با اینکه به خودم تلقین میکنم چیزی نیس دیوونه فقط داری راه میری! اما فایده نداره.

رشته ای که میخوام بخونم احتمالش خیلی کمه که شهر خودمون قبول بشم نگرانمم که اگه دانشگاهم یه شهر دیگه باشه من اونجا چه غلطی بکنم؟ چجوری مراقب خودم باشم؟

خانواده م همیشه خواستن مراقب من باشن اما الان متوجه میشم این زیاده روی اونا از لحاظ اجتماعی خیلی بهم ضربه زده . باید یه نفر باشه که مراقب من باشه فقط! اعتماد به نفس ندارم با اینکه میدونم قیافه م خوبه اندامم خوبه اما اعتماد به نفس ندارم. چرا اینقدر ساکتم؟آرومم؟ساده م؟ قانون مدارم؟ ترسو ام؟بیشتر ترس هام مربوط به زندگی میشن...

تو مدرسه هیچوقت ریسک نمیکنم چون از عواقبش خیلی میترسم خیلـــــــــــــــی ، کلا هیچوقت ریسک نمیکنم من اینجوری نبودم منو ترسو بار آوردن تو دنیای مجازی خیلی راحت ترم اما تو دنیای واقعی خیلی آروم و ساده... خیلی زیاد. خانواده م تا یه یه چیزی میگن ناراحت میشم فورا گریه میکنم و فقط در مورد خانواده م اینجوری. یعنی اگه جز خانواده م کسی بهم چیزی بگه ممکنه با پررویی تمام جوابشو بدم و ملاحظه ی هیچیو نکنم. سوالم ازتون اینکه یکی مث من چیکار باید کنه به نظرتون؟

چجوری میتونم یه آدم زبر و زرنگ بشم؟ تیز بشم؟ اعتماد به نفس داشته باشم؟ از ورود به اجتماع نترسم؟
ببخشید زیاد شد..خیلی ناراحتم

برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را ← (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید

↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓

↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)