سلام دوستان
دختری هستم بیست و چهار ساله . یکی از اقوام نزدیک چند سالی هست که قصد ازدواج با من رو دارند و خواستگاری کردند و به گفته خودشون و اطرافیان بسیار به من علاقه دارند، البته خودم هم از این بابت مطمئن هستم. همیشه از این میترسم که این علاقه بعد از ازدواج از بین بره، نمیدونم چرا همچین فکری دارم ولی خیلی از این موضوع میترسم، آیا ترسم درسته؟
من نمیدونم به ایشون علاقه دارم یا بهشون عادت کردم . ( البته نهایت ارتباط ما در حد پیامک هست همین هم درحد احوال پرسی روزانه . چون خواستگاری کردند و در کل پدر و مادرم هم در جریان هستند. یعنی من حتی برای تماس تلفنی هم جواب نمیدم، در این مورد خودم خیلی سختگیری می کنم ) .
چند بار هم بهشون جواب رد دادم ولی مدام اصرار میکنند و چون آشنا هستند و در کل دو خانواده راضی هستند و من بیشتر به خاطر همین مخالف هستم یکی بحث فامیل نزدیک بودن و مشکلاتش و دومی بحث اینکه با وجود جواب منفی من خانواده بازم اصرار به این وصلت دارن و نمیتونم این قضیه رو درک کنم.
به دلایلی قرار شده چند ماه بعد جواب آخر رو بهشون بدیم. ( نزدیک که میگم منظورم یکی از پسر عمو، پسرخاله پسر دایی یا پسر عمه هست، ببخشید که واضح نگفتم منظورم کدومشون هست )
البته من واقعا دلایل خیلی خاصی برای رد کردن ایشون ندارم، خودم هم نمیدونم چرا ؟ یکی از دلایلم کوچکتر بودن این آقا نسبت به من هست ( یک سال)
1... موضوع اول این هست که اگر دو روز به من پیام ندن خیلی نگران میشم و اصلا نمیتونم کاری انجام بدم و اعصابم بهم میریزه و مدام باید به ایشون و یا این اتفاق فکر کنم. نمیدونم به ایشون علاقه دارم یا عادت کردم و وابسته شدم ؟
2... موضوع دوم این هست که من خودم با هیچ پسری هیچ دوستی یا ارتباطی نداشتم حتی بقیه پسرهای نزدیک فامیل شمارشون رو هم ندارم و وقتی توی مهمونی ها میبینمش حتی سلام رو هم به زور میکنم حتی خود این فردی که مدنظرم هست.
البته ایشون هم شخص با خدایی هستند و نماز و روزه شون رو به جا میارند ولی با بعضی از دخترها فامیل پیامکی در ارتباط هستند هر چند همیشه جلو اون اشخاص یا وقتی اون ها حضور ندارند عنوان میکنند که براشون مثل خواهر هستند و اونها هم از علاقه ایشون نسبت به من اطلاع دارند ولی من نمیتونم چنین چیزی رو قبول کنم.
همانطور که خودم این کار رو انجام نمیدم از ایشون هم همین توقع رو دارم. ( درسته که من هم در حد برادری با پسری در ارتباط مثلا پیامکی باشم ؟! )
میخواستم بدونم آیا این خواسته اشتباه هست؟ من زیاده روی دارم در خواسته ام، یا نه؟ اگر بنظرتون حق با من هست به نظرتون الان باهاشون مطرح کنم یا دور بعد حضورا بهشون بگم؟
پیشاپیش از نظراتتون ممنون هستم.
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۴۲۰۰ بازدید توسط ۲۸۶۷ نفر
- چهارشنبه ۱۸ اسفند ۹۵ - ۲۱:۱۰
