سلام
من دختری هستم 20 ساله ، احساس میکنم خیلی زیاد تو زندگیم اشتباه ، ادم قانعی بودم ، اهل مقایسه نیستم ، چشم و هم چشمی هم نمیکنم اما شرایط زندگی و رفتار پدر و مادرم و بقیه باعث شده بخوام مقایسه کنم.
من اهل خرج کردن نیستم پس انداز میکنم میگم بجای اینکه کلی هزینه کنم برا یه عطر یه اسپری ارزون جاش میگیرم از دل خودم میزنم تا... اخرین باری که مانتو گرفتم ماله چند سال پیشه یا همینطور کفش و غیره اهل آرایشم نیستم یه رژی میزنم میرم جایی ، با این حال ظاهر خیلی خوبی هم دارم .
ولی مشکلم اینه که احساس شادی ندارم ، افسردم چرا؟ قبلا وضع مالی مناسب نبود منم میگفتم نمیخوام چیزی نیست مشکلی نیست اما الان وضع مالیمون خدا رو شکر خوبه ولی انگار بقیه از من طلب کارن! احساس میکنم زیاد که سر بار خونوادمم.. بیشتر پس انداز میکنم در تلاشم شغل پیدا کنم و کامل مستقل بشم .
پیش خودم میگم بابام زحمت میکشه پول در میاره ماله زحمت خودشه برا همین این همه منت میزاره ولی خب خیلی پدرا هستن خرج خونه رو میدن خرج چیزای دیگه هم میکنن برا اسایش خونواده شون منتی هم نمیذارن .
البته منظورم تو خونه ای که دختر هست چون برا بیشتر پسرا هم همینطوره ، برای همین سعی میکنم یه کار پیدا کنم که هر روز وقتی بیدار میشم حس سربار بودن نکنم .
خب مشکلم کجاست ، اینجاست که میبینم خیلی ها ماهی چندین مدل لباس و غیره میخرن ولی منی که از اول اهل خرید و اینا نبودم باید بدهکار باشم هر چیزی میشه مثلا میگم میخوام برم بازار یه چی لازم دارم بابام میگه من یه قرون پول ندارم منم میگم کارتم هست خودم خرج میکنم تا حالا نگفتم من اینو میخوام یا غیره شاید بخاطر اینکه من سیاست دخترونه ندارم .
مثلا دوستم میگه پدرش براش هر چیزی میخواد میخره وقتی هم بیرونه هر چیزی بخواد مثلا میگه این چقد قشنگه پدرش هم براش میگیره پول تو جیبیشم جداست میگم تو دلم خوش بحالش منم اگه چیزی بگم میگه ندارم [خنده].
بعضی وقت ها از این چیزی که هستم احساس خجالت دارم دوست دارم منم خرج کنم دوست دارم حداقل وقتی زمستون میاد مجبور نباشم بگم یه لباس استین دار میپوشم زیرش حله دیگه. خب منم بدم نمیاد حداقل یه تیکه طلا داشته باشم یا چیزای دیگه مسئله پوشاک نیست شاید چون از اول نکردم میگن بذار نکنه سر دانشگاهم میگن پول ندارم .
بحثش طولانیه میخوام برم شهر دیگه هم نمیذارن خیلی دوست دارم رانندگی یاد بگیرم میگه ندارم خب خیلی ناراحت میشم وقتی میبینم برا بقیه خرج میشه برا من ندار میشه . بقولی میگن برو خونه شوهرت هر کاری میخوای بکن .
ولی قبول ندارم چون اونوقت سر بار مرد دیگه ای میشم دوست دارم دستم تو جیب خودم باشه که محتاج هیچ کسی نشم اما چطور چیکار کنم؟ خسته شدم از کلمه همش ندارم ندارم. خب حق داره درامدشه زحمته خودشه ولی خب ماهم خونوادشیم میگم ای کاش غریبه بودم ارزشم بیشتر بود.
یا مثلا مامانم میگه کلی لباس و غیره داری اینا رو بپوش البته مامان هم اهل خرج زیاد نیست ولی خب از اینکه میبینن من براشون خرج اضافی ندارم پس لازم نیس هم داشته باشم.از این ناراحتم مثلا اشناها میگن خرج نکن برا ایندت پس انداز کن ولی بچه هاشون رو که میبینم خندم میگیره بعضی وقتا پیش خودم میگم اینکه دارم خواسته هامو پس انداز میکنم اینا در آینده به کارم میاد یا فقط حسرت میشه.
راهنمایی کنید ممنون
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۱۹۵۹ بازدید توسط ۱۴۸۰ نفر
- پنجشنبه ۲ آذر ۹۶ - ۱۵:۰۷
