سلام به تموم خانواده برتری های گل
بچه ها من ۱۸ سالمه. دختری مذهبی هستم. بچه ها میدونم کشش به جنس مخالف خوبه ، ولی بجاش، سر وقتش، فقط واسه یه نفر ( شوهر آینده یا همسر آینده) ...
دانشگاه که میرم، باوقارم، اصلا زل نمیزنم به چشم های جنس مخالف، سنگین و رنگینم ولی همیشه یه لبخند روی لبام هست (چهرم عبوس نیست). با همه چه دختر و چه پسر با احترام برخورد میکنم و خودم رو بالاتر هیچ کس نمیبینم. مشکلی که دارم افکارمه ...
مثلا گاهی اوقات که استراحت میکنم یا قبل خواب، به جنس مخالف فکر میکنم، دوست دارم یه پسر ( به عنوان شوهر ) پاک وخوش اخلاق و با ایمان کنارم نشسته باشه؛ با هم حرف بزنیم، شوخی کنیم و سر به سر هم بذاریم و حرف های عشقولانه بگیم و خیر و صلاحم رو بخواد.
این جور فکرها میاد تو ذهنم؛ شاید بعضی هم دانشگاهی هام رو به عنوان همون شوهر فرض میکنم.( البته من به هیچ پسری علاقه مند نیستم؛ حاضرم قسم بخورم حس علاقه به هیچ پسری ندارم ولی اینجور فکر ها میاد تو ذهنم ؛به عنوان مثال عرض کردم ) ...
چی کار کنم ؟ میخوام پاک باقی بمونم، ازدواج رو دوست دارم واسه اینکه سنت پیامبره و نیازهای معنوی و عاطفی و ... ارضا میشه. ولی الان من واقعا شرایط ازدواج رو ندارم. هم سنم کمه و هم الان آمادگیش رو از هیچ لحاظ ندارم.
کمبود عاطفی از سوی خانواده هم خدا رو شکر ندارم. ولی خب آدمم، این فکرها ناشی از چیه؟ راهکار بگین دیگه کمتر به این چیزها فکر کنم... مثلا اگه پسری بهم احترام بگذاره فکر میکنم بهم علاقه داره...
شاید به خاطر اینه که زیاد پسر دور و برم نبوده ...
خیلی پاکی رو دوست دارم... و خدا رو شکر خودم رو تا الان پاک نگه داشتم و اگه خدا عمری بده و خدا بخواد پاک خواهم ماند.
برام دعا کنین.
← روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) ← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه) ← نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۲ مطلب مشابه)
- ۴۲۶۵ بازدید توسط ۲۹۳۵ نفر
- چهارشنبه ۱۴ آذر ۹۷ - ۱۶:۰۵
