سلام
من یک دختر ۲۱ ساله هستم . که متاسفانه مشکل زیاد دارم . و یکی از اون ها هم خجالتی بودنمه.
من برادر ندارم ، با پسری هم دوست نبودم ، در رابطه نبودم ، و حتی گفتگو هم نکردم . فامیل هم که سالی یک بار شاید ببینم . حالا پسرهای فامیل یا ببینم یا نه ...
کلا ارتباطی با پسرها نداشتم. نمی دونم ، این موضوع ربطی داره یا نه ، امّا به شدت خجالت می کشم . اصلاً نمی تونم ، تو چشم پسری نگاه کنم . این هم اضافه کنم که آدم مذهبی هم نیستم.(البته میشه گفت تقریبا فامیل و پدر و مادرم تا حدودی مذهبی هستن )
هیچ وقت هم تو فاز دوستی نبودم ، چون یک رابطه بی هدف برام معنا نداشته.
در حدی خجالتی هستم که تو دانشگاه پسرهای کلاس مون پشت کلاس منتظر باشن تا کلاس تموم بشه ، من راهم کج می کنم می رم. اصلاً سلام هم نمی کنم . نگاه شون هم نمی کنم . اگه هم کلاسی و دوستانم با جمع پسرها ببینم یا با پسری ببینم شون اصلاً سمت شون نمی رم. تا پسره بره .
اصلاً دست خودم نیست و این موضوع داره عذابم میده که این قدر خجالتی و استرسی ام . در مواقعی هم تپش قلب و اشک از چشم هم مشاهده شده . :/ ( عمق فاجعه ببینید)
آخه این موضوع برای من تو این سن زشته. می دونم لولو خورخوره نیستن ، آدمن ولی من دست خودم نیست.
تازه جالبیش اینجاست که دوستانم اوایل می گفتند مگه میشه با پسری دوست نباشی ، باور نمی کردند ، فکر می کردن دروغ میگم.
چه راهکاری پیشنهاد می کنید؟
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۴۴۰۳ بازدید توسط ۳۱۸۸ نفر
- دوشنبه ۱۲ دی ۰۱ - ۲۲:۱۳
