سلام
دخترم 24 سالمه، در یه خانواده ای بزرگ شدم که خیلی اهل کتاب و فرهنگ نیستن پدر و مادری زحمتکش که سواد ابتدایی دارند، در بین اقوام هم خیلی در قید درس و دانشگاه و تحصیلات نبودند بجز تعدادی اندک .
من دیپلمه هستم تا وقتی دوران مدرسه رو میگذروندم وضعیت درسی خوبی رو داشتم در واقع امیدی بود ولی خب سال اول رتبه قابل قبولی نیاوردم . بعد از اتمام مدرسه و دور شدن از اون محیط و فاصله گرفتن از دوستانم و در واقع وارد شدن به محیط خانواده که عرض کردم که این قضیه اهمیت چندانی براشون نداشت و هیچ سختگیری بر من نبود، منم خیلی پیگیر درسم نشدم و رهاش کردم و تمام این مدت وقتم رو به بیهوده ترین وضعیت ممکن گذروندم بدون ذره ای پیشرفت!
ولی الان مثل .. پشیمونم وقتی دوستام رو میبینم که اکثرا وارد محیط دانشگاه شدن و تحصیلات عالیه دارند حتی اونایی که به مراتب درسشون از منم ضعیف تر بود و این موضوع رو همش تو سر من میکوبند. از وضعیت خودم خجالت میکشم و یه افسوس بزرگ میخورم .
حالا تصمیم گرفتم کنکور 97 شرکت کنم . ولی همش این موضوع در ذهنم ایجاد میشه که الان دوستای من دارند برای ارشد خودشون رو اماده میکنن و من چی تازه قراره هم دوره ی متولدین 80 بشم این منو دلسرد و بی انگیزه میکنه و منو از ادامه راه منصرف! نظر شما چیه من خیلی عقب افتادم،خیلی بده دختری در سن من دیپلم باقی مونده؟
شاید بگید خب بدون کنکور دانشگاه ثبت نام کن ولی ما از نظر مالی وضعیت مساعدی نداریم.
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۴۴۷۵ بازدید توسط ۲۹۴۵ نفر
- سه شنبه ۱۳ تیر ۹۶ - ۰۰:۱۴
