بنده دختر هستم که سال دیگه کنکور میدم و در خانواده کاملا مذهبی قرار دارم و خودم هم مذهبی هستم. همیشه چه قبل از ورود به دنیای مجازی و چه بعدش کلا کاری با آقایون نداشتم و اگه هم از کسی درخواست دوستی و ارتباط میشد فورا رد و بلاک میکردم، تنها رابطه من با اقایون غریبه در حد مباحثه تو مسائل اجتماعی و مذهبی بود که از همین طریق هم تو چاه افتادم .
من اولین دختری هستم که باشون صحبت میکنم ،خب منم کم کم از خودم صحبت میکردم. همینطور میگذشت و ما روزانه با هم صحبت میکردیم و اتفاقای روزانه مون میگفتیم من کم کم به ایشون علاقه مند میشدم و بیشتر وابسته، اما همیشه تو حین چت من احساس گناه و عذاب وجدان داشتم و یه حس خیانت به خودم و خونوادم و خدا....
دو بار سعی کردم رابطمو قطع کنم ولی بعدش تا چن روز فقط بی اختیار گریه میکردم و شدیدا حال روحی و روانیم بد بود. نمیگم که ایشون با همه فرق داره و از همه لحاظ بهترینه نه، ولی حداقل اخلاقا، اعتقادات، رغتارهایی داره که من خیلی دوس دارم و اینکه اولین نفری هست که واقعا حس میکنم دوسم داره (بهم گفته ) بهش وابسته شدم .
---------------------------
ماهیگیری از آب گل آلود !!! :
در توضیحات وبلاگ اومده که ؛
مرد و زن نامحرم نمی تونن با هم دوست باشند یا حتی به مدت طولانی هم صحبت باشند ولی از هم تاثیر نپذیرند .
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۱۳۶۳ بازدید توسط ۹۷۰ نفر
- جمعه ۲۶ تیر ۹۴ - ۲۱:۴۵