دوستان خواهش میکنم کمکم کنید.
من دانشجوی پردیس خودگردان پرستاریم ترم یک. بعد از دو سه سال پشت کنکور موندن قبول شدم . از اول عاشق پزشکی بودم ولی نشد.
هنوز که هنوزه این عشق داره منو میسوزونه. الان تو دانشگاه دانشجویان پزشکی یا دندان و میبینم بغض میکنم. البته رشته خودمو هم دوست دارما واقعا به کار درمان علاقمندم ولی یه حس نرسیدن و یه غم همش تو وجودم هست از نرسیدن.
میترسم بعدا تو محیط کارم هم همش این حس باهام باشه. اصلا افسردگی گرفتم وقتی به این مسائل فکر میکنم. البته دارم میگم رشته پرستاری هم واقعا شیرینه ولی من از الان دارم به پزشکی ها حسودی میکنم.
بخدا دست خودم نیست . با توجه به اینکه بین المللم میتونم بدون انصراف کنکور بدم و در صورت قبولی تو کنکور برم پزشکی بخونم. ولی شروع مجدد برای کنکور واقعا یک انگیزه و اراده فوق قوی میخواد.
بخدا سر دو راهیم. گاهی میگم شاید قسمت بوده بیام پرستاری . که پرستاری رو تا دکترا ادامه بدم و بشم استاد دانشگاه.
نمیدونم. همه میگن رشتت خوبه و بازار کارش خوبه. ولی من از الان دارم نگاه بقیه و تبعیض بین پزشکی و پرستاری رو میبینم.
تو رو خدا بگید چیکار کنم. میدونید اگه بخوام شروع کنم واقعا زحمت میکشم با تمام وجودم. فقط سر دو راهیم که بمونم یا برم ؟
دیگه خستم. نیازمند یاری
مرتبط با رشته پرستاری :
پرستار شدم، اما حس میکنم به اون چیزی که میخواستم نرسیدم
برای قبولی در رشته پرستاری چقدر باید درس خوند ؟
نظرم در مورد رشته پرستاری آزاد درسته ؟
برای یک دانشجوی پرستاری چه توصیه ای دارید ؟
فارغ التحصیلان روانشناسی عمومی می تونن آزمون ارشد روان پرستاری بدن ؟
بهم گفتند که پرستارها مناسب ازدواج نیستند
پرستارم ، بعد از ازدواج رفتار شوهرم سرد شده، چکار کنم ؟
چطور می تونم یه پرستار موفق باشم ؟
محاسن و معایب زندگی مشترک با یه خانم پرستار
حقیقت داره پرستارها با سه روز کار در هفته 4.5 حقوق میگیرن ؟
← ادامه تحصیل (۴۸۰ مطلب مشابه)
- ۶۸۷۴ بازدید توسط ۵۰۱۲ نفر
- جمعه ۱۰ دی ۹۵ - ۲۲:۳۵