با سلام

دختری هستم ۲۴ ساله و مجرد. سؤالی داشتم از شما عزیزان. به نظرتون آیا یک زن لزوما باید شاغل باشه تا بهش بگن زن موفق؟ موفقیّت فقط به معنی کسب درآمده؟ 

من خودم دختری هستم که واقعاً تحمل کار کردن بیرون از خونه رو ندارم. لیسانس دارم و به مدت شش ماه تو یه شرکتی کارمند اداری بودم امّا تو اون مدت واقعاً اذیت شدم و افسردگی گرفتم تا این که خودم استعفا دادم.

من فردی به شدت درون گرا و خجالتی هستم و اضطراب اجتماعی دارم. به خاطر همین تحمل هیچ شغلی رو ندارم. مخصوصاً اگه محیطی باشه که توش آقایون حضور داشته باشن من به شدت استرس می گیرم و هیچ علاقه ای به مشاغل اداری و کلا کار بیرون از خونه ندارم.

عوضش عاشق آشپزی و خانه داری و بافتنی بافتن و عروسک سازی و آرایشگری و نقّاشی و خوش نویسی هستم. امّا دیگران منو درک نمی کنن و با حرف های تلخ و متلک هایی که بهم میگن منو خیلی ناراحت می کنن در حدی که خودم هم باورم شده به درد هیچی نمی خورم و لایق زنده موندن هم نیستم و به شدت اعتماد به نفسم رو از دست دادم و حتی افکار خودکشی به سراغم اومده.

خانواده ی خودم و فامیل و بعضی از دوستانم منو مسخره می کنن. میگن نشستی خونه منتظر شوهری. این هم بگم که من هرگز و هیچ وقت اهل روابط خارج از ازدواج نبودم و نیستم و تا حالا با هیچ پسری دوست نبودم و به این دوستی ها اعتقاد ندارم.به نظرتون من که دوست دارم در آینده خانواده ی سالمی تشکیل بدم و از راه سالم زندگی کنم اشتباه می کنم؟به هیچ عنوان علاقه و تحمل و توانایی کار بیرون از منزل رو ندارم.

دوست دارم به جای این که صبح زود تو تاریکی برم محل کار و با داد و فریاد مدیر عامل مواجه بشم و تحقیر بشم و کلی استرس بکشم و تو تاریکی شب خسته و کوفته برگردم خونه و بخوابم‌،تو خونه باشم و آشپزی کنم و خانه داری کنم و به خودم برسم و آرامش داشته باشم.

دوست دارم وقتی همسر آینده م از سر کار میاد خونه،با دیدن خونه ی تمیز و زیبا آرامش بگیره و خوشحال بشه و غذاهای خوب و با کیفیت بخوره.اکثر زنان شاغل وقت زیادی برای آشپزی و کارهای خونه نمی ذارن و بیشتر غذاهای آماده و مضر و کنسروی می خورن.

دوست دارم همسر آینده م منو زیبا و تمیز و سرحال ببینه نه این که قیافه ی عرق کرده و خسته ی منو ببینه.دوست دارم بچه های آینده م غذاهای سالم بخورن و خوب رشد کنن و زیر دست خودم تربیت بشن و مهد کودک نرن که هی تند تند مریض بشن و دست دیگران نیوفتن که چیزهای بد یاد بگیرن.خب من این مدل زندگی رو دوست دارم ولی دیگران با حرف هاشون خیلی اذیتم می کنن.

خیلی دلم رو شکوندن و هر روز گریه می کنم.آیا زنان خانه دار ارزش ندارن؟ یعنی ما آدم نیستیم؟من اگه نخوام سر کار برم و دوست پسر داشته باشم و با نامحرم رابطه داشته باشم کی رو باید ببینم؟واقعاً دیگه صبرم تموم شده.من سبک زندگی سنتی و سالم رو می پسندم برای خودم ولی دیگران به انتخابم احترام نمی ذارن.بهم بگید که چه کار کنم؟و آیا یه زن خانه دار،زن موفق محسوب نمی شه به نظرتون؟



برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را ← (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
← مسائل زنان خانه دار (۴۲ مطلب مشابه)