سلام
در اینکه قبل از ازدواج انسان باید چشمش رو باز کنه و انتخاب درست رو طبق معیار های خودش انجام بده هیچ شکی نیست و کاملا منطقی هست. (از ماست که برماست).
ولی مشکل از اینجا شروع میشه که وقتی ما کسی رو به عنوان شریک زندگی انتخاب میکنیم ( این انتخاب توسط خودمون بوده و ما تاییدش کردیم و کسی اسلحه رو سرمون نگذاشته که با اون فرد به زور ازدواج کنیم ). پس چرا با اون شرایط کنار نمیایم و ایرادهای جور وا جور میگیریم:
مثل شوهری که از سایز سینه خانم گله میکنه،ترک پوستی،تیرگی آلت،اندام و... خب شما مگه این خانونم رو انتخاب نکردی؟ مگه دوران قبل از ازدواج اندامشو ندیدی پس چرا اون فرد اگه مشکلی هم داره به جای اعتماد بنفس دادن بهش.چرا خوردش میکنی؟ سرخوردش میکنی؟ و باعث آزردگی خاطرش میشی؟
برعکسشم هست که خانومه از شرایط شوهرش راضی نیست. تازه بعضی افراد هستند که بعد از چندین سال زندگی مشترک دچار این مشکلات میشن؟ و یادشون میوفته که اون فردی که انتخاب کردن رو نمی پسندند. (نیست خودشون مانکن تشریف دارن).
حالا سوال اینجاست مگه زندگی فقط امیال جنسی هست؟ پس اینجا نقش ایثار ، فداکاری ، محبت ، عشق چی میشه یعنی هیچ جایگاهی نداره؟
در صورتی که کافیه نگاهی به زوج های موفق بیندازیم میبینیم با کوچکترین چیزی شاد میشن. عیب های همدیگرو نمیبینن و به هم اعتماد بنفس میدن و... .
من یه پسر مجردم برام خیلی عجیبه میبینم افراد کسی رو که عاشقش هستن به این راحتی ازشون ایراد میگیرن.با روح و روان فرد مقابلشون بازی میکنن.
مشکل از کجاست؟
لطفا نظرتون رو بفرمایید.
← ازدواج آسان (۵۶ مطلب مشابه) ← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه) ← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۲۴۳۶ بازدید توسط ۱۷۹۵ نفر
- چهارشنبه ۱۸ شهریور ۹۴ - ۲۳:۰۵
