سؤال از پسران：
سلام
من یه دختر ۲۰ساله هستم. یه دختر مانتویی ولی محجبه که تا حالا دوس پسرو اینجور چیزا نداشتم. همه هم منو یه بچه مثبت و خجالتی میدونن,گاهی هم این خجالتی بودن و به مغرور بودن تعبیر میکنن.
ولی من با اینکه بیرون خیلی مغرورم ولی یه قلب مهربونی دارم و چون درونگرا هستم زیادی خودمو نشون نمیدم که من فلان و بهمانم...
من دوران ۳ دبستان به یکی از پسرای فامیل زن داداشم علاقه مند شدم, اون همسن منه, دوران راهنمایی موقع امتحانا میومد از جلو مدرسه مون رد میشد در حالی که مسیرش اونجا نبود و میدونستم بهم علاقه داره و بخاطر من میاد.
من اونو تو بعضی جاها فقط میتونستم ببینم. خونواده اونا هم مذهبی هستن. اون آقا پسر تا الان ذهنمو درگیر کرده. من الان احساس میکنم باید ازدواج بکنم, ولی چون مرتب تو ذهن منه نمیتونم به کسی جواب مثبت بدم,احساس میکنم بعد ازدواج هم فکرم پیش اونه.
از طرفی ایشون دو تا برادر مجرد بزرگتر از خودشون دارن یعنی شرایط ازدواج ندارن و سنشونم کمه.و تا حالا ابراز علاقه به من نکرده و من از رفتارای اونموق شون میگم شاید دوسم داره.
من از سوم راهنمایی ندیدمشون تا اینکه امسال از نزدیک دیدمش ولی کار خاصی نکرد ابراز علاقه کنه. ولی تا منو دید تعجب کرد و یه جوری نگام میکرد. دفعه اول که امسال دیدمش شک کردم اونه چون خیلی بزرگ شده و احساس کردم اونم شک کرد.
ولی دفعه های بعد مطمؤن بودم و بود. الان موندم منتظرش باشم که شرایط جور بشه (در حالی که ۱۰۰درصد نمیدونم دوسم داره یا نه) یا ازداج کنم؟؟؟؟ اون هر ۲۴! ساعته تو فکرمه. نمیدونم چیکار کنم.
لطفا راهنماییم کنین
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)