سلام به همگی
من یه دختر مجرد و ۲۱ ساله هستم. روانشناسی می خونم. ساکن مشهد و البته فعلا بیکار هستم امّا قطعا سراغ یه شغلی خواهم رفت ...
من چندین خواستگار تا حالا داشتم امّا همون اول بهونه می آوردم و به مامانم می گفتم بگو نه. مثلا اگه کسی زنگ می زد با مادرم صحبت کنه و در مورد من و پسرشون صحبت کنن، می گفتم یه جوری ردش کن و بگو آمادگی نداره. و واقعاً هم آمادگی ندارم!
تنها دلیل مخالفت من با ازدواج این بود که حس می کردم نمی تونم یه زن کدبانو برای همسرم باشم (مشکلم فقط همینه). یه زنی که دائما خونه ش تر و تمیز باشه و بوی عطر غذا همه جا بپیچه و کلی به خودش و زیبایی هاش برسه و کلا از هر انگشتش هنر بریزه. همه ش حس می کنم مردان دنبال این جور دخترها هستن ولی خب میگم من یه کدبانو نیستم. البته صفر صفر هم نیستمااااا !. الآن فکر نکنید هیچی بارم نیست! مثلا تو خونه داری و آشپزی و این ها از ۱۰۰ به خودم نمره ۴۰ رو میدم. ولی برای ازدواج حس می کنم در حد ۹۰ لازم دارم! که اون هم می دونم اگه چند ماه حسابی روش وقت بذارم عالی میشه و چیز سختی نیست.