سلام
دختری هستم ۲۱ ساله و دانشجو که چادری و معتقدم، ولی خب نه خیلی سفت و خشک. اهل پسر بازی و این برنامه‌ها هم نیستم، اعتقادات خودم رو دارم.
راستش من از بچگی عاشق پسر عمه م بودم که ایشون یک سال و نیمه فوت کردن و من بعد از اون ضربه، حس خلائی نسبت به جنس مخالف دارم، جوری که به هیچ پسری نمیتونم به چشم همسر نگاه کنم. این بود که من ازدواج رو کلا از برنامه آینده م حذف کردم و خواستگارانم رو رد میکردم.
تا اینکه اخیرا متوجه شدم یکی از فامیل هامون بهم علاقه ی زیادی داره، میخواستم طبق معمول بگم نه ولی خانوادم اصرار کردن به احترام حسش حداقل یه بار باهاش صحبت کنم.
جدا از خانواده ی فوق العاده، تربیت و شخصیت خوبی هم داره. از کار و همه لحاظ کامله، فقط دو تا مشکل هست:
چهره ش که خیلی معمولیه و منی که هیچ حس خاصی ندارم بهش. خواهرم که ازدواج کرده میگه مهم ترین فاکتور توی زندگی اینه که بدونی طرف دوسِت داره، که برای راحتیت تلاش میکنه، ولی خودم نگرانم که شاید هیچ وقت اون حس خاص رو بهش پیدا نکنم. من واقعا موندم که این بی حس بودن و خنثی بودن من نسبت به ایشون مشکل درونی منه یا ایراد از اون شخصه.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه) ظاهر خواستگار (۴۰ مطلب مشابه)