دلم یه دوست میخواد ولی نمیتونم کسی که مورد اعتماد باشه پیدا کنم

سلام امیدوارم حال تون خوب باشه

نمی دونم تو این دنیای دوست واقعی اصلا وجود داره؟، اگر هست پس چرا سمت من نیست، من روی هر آدمی اسم دوست رو گذاشتم از محبت و اعتمادم سوء استفاده کرد. یا مثل پرچم وقتی دیدن یه نفر دیگه بهشون سود میرسونه رفتن سمت اون. اینقدر این مشکلات برام ریاد پیش اومده که اعتماد کردن به آدم های اطرافم سخت شده.

مثلا ازم میخوان که بیان خونه مون، خانوادگی ارتباط داشته باشیم. من با بهانه های مختلف رد میکنم، چون میترسم، دوست ندارم رفیقم تو زندگی شخصیم وارد بشه یا دخالت بی جا داشته باشه. یا بر عکس خانواده م بگن فلانی رو دعوت کن خونه یا چرا دیگه باهاش نمیری بیرون.

از طرف خانواده م تحت فشار هستم، برای اینکه کسی رو به عنوان دوست و رفیق ندارم همه شون به نحوی بهم خیانت کردن و هم دست دشمنانم شدن. یا بعدها فهمیدن کنار من خوش خوشانش بوده بعد میرفته پشت سرم غیبت میکرده یا مشکلات مون و حرف های شخصی مون رو میگفته یا یه عده برای اینکه بهشون سود میرسوندم مثلا درس یاد میدادم و ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)

مشکل من از کجاست که همیشه آدم فرعی تو جمع حساب میشم؟

سلام

خانومی  ... 2 ساله هستم در حال حاضر دانشجو ام، دوران مدرسه مشکلات ارتباطی داشتم با هیچ کس تقریبا رابطه دوستانه نداشتم و اکثر اوقات مورد قلدری یا تمسخر جمعی کلاس بودم حتی تا اواخر دبیرستانم به همین منوال گذشته. 

بعد از دانشگاه بیشتر روی خودم کار کردم، اعتماد به نفسم رو کمی ترمیم کردم، اما بازم مشکلاتم سر جاشه، اما این بار به شکل دیگه! مشکلم اینه که حالا این اندک دوستانی که دارم انگار تمایلی به رابطه صمیمانه تر با من ندارن، نمیدونم مشکل از کجاست من واقعا به یه دوست واقعی و صمیمی احتیاج دارم که بتونم بهش اعتماد کنم یا با هم حداقل بتونیم تفریح و گردش خارج از دانشگاه بریم! 

ولی اصلا همچین کسی رو پیدا نمیکنم! بیش از صد بار پیشنهاد دادم بهشون بریم فلان جا فلان کافه، بریم سینما اما هیچکس هیچ وقتی برای من نداره. حتی پیشنهاد دادم بیاید عکاسی حرفه ای میکنم عکس بگیریم گفتم بالاخره هم فانه هم اینکه همه پول میدن ازشون عکس بگیرن، باورتون میشه گفتن حال نداریم حوصله نداریم، دوربینت رو وردار بیا دانشگاه! 

احساس میکنم هیچ ارزشی برام قائل نمیشن، وقتی بیکار بودن تنها بودن یا کسی نبود یا کاری داشتن اون وقت من هستم! قبلا فقط ناراحت بودم چرا دوستی ندارم اما الان ناراحتیم خیلی بیشتره، خودخوری میکنم که چرا این ها اینجوری میکنن! من آدم موجهی هستم هم رفتارم مناسبه هم ظاهرم مناسبه هم از نظر هوشی و درسی خوبم، واقعا هیچ چیزی به نظرم نمیرسه که بگم دافعه ایجاد میکنه و باعث میشه بقیه دوست نداشته باشن با من وقت بگذرونن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه)