سلام
من یه دختر کارمند هستم. پدر و مادر هم کارمند هستن و از لحاظ مسائل مالی در وضیت خوبی هستیم. خواستگار هم زیاد دارم ولی هیچ کدوم شون قابل قبول نبودن و به هیچ عنوان سخت گیر نیستیم. دختری سنگین هستم و تا حالا با کسی دوست نبودم. شاد هستم کلاس رقص و شنا میرم و کلاس‌های هنری. به اندام و زیبایی و نوع پوششم خیلی اهمیت میدم از نظر دیگران زیبا و خوش تیپ و باسلیقه هستم. هر جا باشم چه سر کار چه خیابون چه مهمونی نظر همه بهم جلب می شه چه خانم و چه آقا! اینها رو گفتم تا از مشکلم تعجب نکنید.
با اینکه همه بهم جذب میشن مثلاً تو محیط کار آقایون جذب میشن اما بعد یه مدت رفتارشون عادی می شه و حس می‌کنم بی خیال میشن.
من از دوستی خوشم نمیاد و حس می‌کنم فقط سوء استفاده از احساس خودت و طرفت هست البته اگه به ازدواج ختم نشه. سوالم این هست که تا چه حد می شه به آشنایی و دوستی به قصد ازدواج اعتماد کرد بدون اطلاع خانواده‌ها؟، آیا کار درستی هست؟
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
دوستی به قصد ازدواج (۱۲۵ مطلب مشابه)