سلام
یک پسر سی ساله هستم و به چند دلیل افسرده ام مثل خیلی از جوون های دیگه که این‌جوری هستن و نیاز به کمک تون دارم؛
افسردگی از جنس ناراحتیه، نه اون نوعی که نیاز به دکتر باشه، البته پیش دکتر هم رفتم که فایده‌ای نداشت، یه روز دکتر بهم گفت حق داری چیزهایی که میگی ولی فقط باید زمان بگذره! فکر می‌کنم این هم چون جواب نداشت گفت یه جوری رد گم کنی بود.
توی زندگی دوست داشتم آدم مهمی بشم و تاثیری روی دنیا بذارم اما هر چه تلاش کردم نشد من توی یک خانواده معمولی و پر از مشکل و طلاق و اینها بزرگ شدم هر چند هیچ وقت نپذیرفتم که شرایط بدی داشتم و تمام تلاشم رو انجام دادم ولی نشد.
این روزها دردی به دردهام اضافه می شه وقتی می بینم افرادی که می‌شناسم که نزول خور هستن یا مشکلات اخلاقی افتضاح و بدی دارن که من از اونها باخبرم اما پیش مردم بهترین احترام رو دارن، کافیه پول یا کسب و کار یا شغل خوبی داشته باشی تا مورد احترام قرار بگیری هیچ کی عمق ماجرا رو نمی دونه، ببینه همه در سطح هم رو قضاوت می‌کنند.
از طرفی توی کارهام شکست خوردم و از طرفی هر بار از خانمی خوشم اومد یا فهمیدم متاهله و راهم رو با خجالت کج کردم و رفتم یا مجرد بود و من رو نپذیرفت در صورتی که پسر بدی نیستم و ضایع نیستم در نتیجه شریک زندگی هم پیدا نکردم شاید چون پولدار نبودم.گاهی اوقات میگم تنها چیزی که دارم این بوده که سالم زندگی کنم.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۴۲ مطلب مشابه)