سلام
« لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ! » ﴿۹۲﴾ آل عمران
« هرگز به مقام "نیکوکاران" و خاصانِ خداوند نخواهید رسید مگر از آنچه که دوست می دارید و محبوبِ شماست در راه خدا انفاق کنید ! »
مهمترین مساله ی آفرینش بعد از ولایت، موضوعِ وراثت هست، این که سرپرستی و اداره ی امور بعد از درگذشتِ مهمترین فرد، به چه کسی میراث خواهد رسید!
این موضوع هم در قضیه ی قربانی کردن حضرت اسماعیل علیه السلام مشهود بوده و هم در مورد میدان رفتنِ حضرت علی اکبر.
درسته که در ماجرای کربلا همه ی افراد جایگاه خاص و زیبای خودشون رو دارن ولی، به نظر من شخصیتِ دوم داستان (البته بعد از شخصِ امام حسین (ع) که محور همه چیست) ؛ حضرت علی اکبر هست.
فردی که بیشترین نگاه ها و مرکز توجه همگان بوده، اَشبَه الناس، خَلقاً، خُلقاً و منطقاً بِرسول الله ... . همون طور که میدونید در اکثر موارد، عزیزترین و مهمترین داراییِ یک پدر فرزندش هست (خصوصا فرزند پسر ارشد) که فدا کردنِ این ارزشمندترین دارایی در راه یک هدفی والا، اوجِ اخلاص و یکتاپرستیِ مالک ِاون رو نشون میده؛
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تفکر در قرآن (۳۴ مطلب مشابه) ماه محرم (۱۱ مطلب مشابه)