سلام
دختری ۱۸ ساله هستم. اطرافیانی دارم که درک کافی ندارند، البته بعضی هاشون که متاسفانه دیدن شون دست من نیست. جالبه که در سنین مختلف هستند از کوچکتر از خودم مثلا ۱۰ ساله تا ۷۰ ساله .
مثلا یکی از همین ها یه پیرمردی بود که من همیشه بهش احترام میذاشتم، یه بار که توی جمع بودیم بهم گفت چرا انقدر صورتت زشته! در حالی که من زشت نیستم، انصافا زشت نیستم! یکی دیگه از این دوستان دائم جوری که نتونم جواب بدم منو دست میندازه و کلا از بچگی مثل بعضی ها که کتک خورشون خوبه مسخره خورم خوبه و نمی دونم چرا یا بعضی ها خیلی دوسم دارن یا بعضی دیگه ازم متنفرن و سعی دارن به هر شکلی تخریبم کنن.
ولی متاسفانه گروه دوم نزدیک ترن بیشتر شون و من جدیدا یه اضطرابی هم پیدا کردم و با خودم میگم نکنه واقعا مشکل دارم؟ و اینکه بیشتر در مدرسه محبوب بودم به نظرتون چرا ؟ شخصیتم هم اصلا فرقی نمیکرد اون جاها! تو مدرسه از مدیر تا دانش آموزا بهم احترام می ذاشتن ولی در اقوام تقریبا برعکس بود به خصوص اقوام درجه یک و راستش پدر و مادرمم با وجود خوبی هاشون ولی طرفم رو نمی گیرن میگن تو زود رنجی ؟!
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۲۶۳ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۱ مطلب مشابه)