با سلام دوستان گل
مدتی است که به ذهنم مشغول شده به اتفاقات دور و برم و اینکه من راهم درسته یا بقیه افراد راه شون درسته؟ اینکه از بچگی خدا و پیامبر و امامان رو قبول داشتیم و قرآن برامون کتاب آسمانی هست و مردم نذر می کنن به هر دلیل که به خواسته شون برسن و امامزاده‌ها رو قبول دارن و میرن زیارت امام رضا یا ائمه معصومین و حج رو به جا میارن اما بزرگتر که شدم انگار دچار دو دلی و ایمان و اعتقادم کمتر شده و نمی دونم این مشکل منه یا نه؟
وقتی افرادی رو می بینم که حرف و عمل شون یکی نیست خوب دچار تردید میشم که نکنه من دارم راه رو بد میرم. شما هم مثل من خدا و پیامبر و امامان رو قبول دارید؟، خوبی کردن رو چطور؟، اصلاً به اون دنیا و بهشت و جهنم چی؟
وقتی یه روانشناس با اینکه آدم خوبی هست و خدا رو قبول داره اما میگه پیامبر و قسمت و ... الکی هستند و یا بهشت و جهنمی وجود نداره یا وقتی که حرف‌های خدا توی قرآن درسته و می‌بینیم که زوجیت، کروی بودن زمین، گیاهان و جانوران که خلق کرده یا همون نطفه که به وجود میاد یا خیلی چیزهایی که علم هم ثابت کرده و هست درسته اما خیلی‌ها چیزهای دیگه میگن که اصلاً انتظارش رو نداری ازشون بشنوی.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)