سلام وقت بخیر
راستش تو وضعیتی هستم که خودمم نمی دونم با خودم چند چندم، به یه دختر خانمی علاقمند شدم که دو سه سال از من بزرگتره ... دقت کنید نگفتم عاشق شدم. چون این جور که دیدم عاشقان خیلی حال و روز آشفته و پریشونی دارند که خدا رو شکر من این جور نیستم.
از طرفی درسم ان شاء الله یک سال دیگه تمام میشه و تا اون موقعها شاید نتونم اقدام کنم. ولی دو تا نکته اینجا هست؛
اول اینکه میترسم تا اون موقع ازدواج کنه.
آقایون پاک مجرد حاضرن با دختر پاک مجردی که ازشون ده سال یا بیشتر از ده سال بزرگتر باشه ازدواج کنن و بهش وفادار بمونن؟
من یه دخترم که سنم بیشتر از پنجاه ساله. ازدواج نکردم و دوست پسر نداشتم. پاک و عفیفم. دست هیچ مردی به دستم نخورده. هنوز یائسه نشدم. تحصیلکرده و شاغلم. درآمد بالا و موقعیت اجتماعی عالی و بیمه و بازنشستگی و پس انداز و طلا دارم. خونه و ماشین دارم. می خوام یه ویلا هم بخرم.
توصیه به صیغه شدن یا زن دوم شدن یا دوست شدن نکنید که با شخصیتم سازگار نیست. خودم پاکم و توقع دارم شوهرم هم گذشته پاکی داشته باشه. قدم بلنده و قیافه م معمولیه و یه کم اضافه وزن دارم که می تونم برطرف کنم. تیپم ساده و مرتب و معمولیه. آرایش و جراحی زیبایی نمیکنم.
با اوضاع اقتصادی که هست می تونم شوهرم رو حمایت مالی کنم. یه پسر پاک و وفادار حاضر میشه با یه دختر پاک با این شرایط ازدواج کنه؟،حضرت محمد (ص) با حضرت خدیجه که از خودشون بزرگتر بودن ازدواج کردن و شرعا ازدواج با دختر بزرگتر ایرادی نداره.
سلام خدمت همه دوستان
امیدوارم حال تون خوب باشه و پیشاپیش از نظرات سازنده تون و وقتی که برای این حقیر میذارید بی نهایت ممنونم.
من متولد ۶۸ هستم، و کارمندم میخواستم کمک ام کنید برای گمراهی که دچارش شدم، چند تا خواستگار از همکارانم هستن که دو تاشون از لحاظ رفتاری خیلی برام قابل پذیرش نیستن و البته خیلی پیگیرن ولی تمایلی بهشون اصلا پیدا نمیکنم ...
از طرفی یکی دیگه از همکاران هستن که ۴ سال از من کوچکترن که البته من میدونستم و خودشون نه برا همین زودتر از اینکه خیلی ابراز علاقه کنند بهشون فهموندم ولی خب دست بردار نیستند و خیلی پیگیرند، الان واقعا خیلی خیلی ذهنم درگیره.
حانواده ام موافق این قضیه نیستند و اینم بگم که ایشون سن شون ببشتر میزنه و من برعکس ... و البته لازم به ذکره اصلا رفتارهای بچگانه ندارن که این حس و بهم منتقل کنند که بچه است. واقعا نمیدونم چکار کنم همه شرایط منو دارند به جز این مورد... دختر خانوم ها شما بودید چه تصمیمی می گرفتید و آقایون واقعا براتون چقدر مهمه؟ و کلا چه دیدی نسبت به این قضیه دارید.
من یه پسر 27 ساله ام، که عاشق دختر دایی 33 ساله م شدم، البته این عشق از روی هوس و هورمون و اینها نیست، از ته قلب عاشقش شدم، واقعا دختر مودب، با اخلاق، فهمیده، مهربون، با حیا ، مومن، و در یک کلام خانوم و همه چی تمامه، از لحاظ ظاهر هم خوش قیافه و لاغر و بی بی فیسه ، عین دخترای 26 ، 25 ساله هست (اینو گفتم که نگین زنها زود شکسته میشن و از این حرف ها ...).
در ضمن دکترای یه رشته خوب از شریف دارن و مدرس حق التدریسی یکی از دانشگاه های روزانه است، در مورد خودم هم معلم ابتدایی هستم، با یه ماشین عادی و مقداری هم پس انداز ...، و اما اصل ماجرا اینه که چه جوری قضیه رو به مادرم بگم که به داییم بگه؟
آخه مادرم برای من دنبال این دخترهای تینیجر زیر 20 ساله که من اصلا ازشون خوشم نمیاد، بفهمه عاشق یه دختر 6 سال از خودم بزرگتر (حتی برادر زاده خودش) شدم عمرا برام پا پیش بذاره...، من خودم هم خجالت میکشم بدون واسطه مادرم به داییم بگم دخترتون رو میخوام ...، موندم چیکار کنم میترسم دختر داییم رو که الحق میتونه خوشبختم کنه و منو به آرامش برسونه (از سر احساسات کورکورانه نمیگم با تحقیق و اطمینان میگم) از دست بدم، شما رو به خدا کمکم کنید چه جوری مطرح کنم؟