سلام
موضوع سوالم در مورد بی فکری پدر و مادرم برای خرید جهیزیه و تدارکات عروسی است، البته من این جور فکر میکنم نمی‌دونم اسمش رو چی بگذارم، اصلاً خود من هم برام که پدر و مادرم اینجوری هستند و فکر میکنم هیچ پدر و مادری در دنیا اینجوری نباشن!
من عقد هستم و در حال خرید جهیزیه، ولی حس میکنم تنهاترین دختری هستم که پدر و مادرش زنده آن ولی اینجوری میرم خرید جهیزیه!
پدرم درآمد آن چنانی ندارد که انتظار داشته باشم، هر چند همین الآن می بینم مثلاً یه تومن برای فلان خرج میده ولی تا حالا هزار تومان برای جهیزیه من خرج نکرده که با این حال با این قضیه کنار میام.
مشکلی که دارم اینه که این چند وقتی که عقد بودم، هیچ وقت نگفتن چه جوری وام می گیری برای جهیزیه یا مثلاً بیا بریم بازار خرید و...، اصلاً انگار نه انگار که یه دختر عقد کرده دارن. حالا توی این اوضاع گرونی های روزانه و کرونا، خسته از سر کار میام و ازشون میخوام بریم بازار، فکر میکنید چی میگن، مامانم بلااستثناء میگه امروز خسته م یه روز دیگه بریم، کلی باید باهاش حرف بزنم که راضیش کنم که من امروز می‌رسم و توی این هفته دیگه وقت نمی‌کنم تا راضی بشه. بعد که نوبت بابام میرسه، حاضر نیست ما رو با ماشین ببره، ماشین هم به ما نمی ده، میگه با اتوبوس برین، آخه چه جوری دلش میاد من که از سر کار اومدم و خسته هستم با اتوبوس برم توی بازار؟ خیلی وقت‌ها با اسنپ میریم و میایم ولی خب پولش زیاد می بشه، هر وقت بابام اومده همه ش غر میزده که بسه دیگه چقدر خرید میکنی یا خسته شدیم بریم!!!
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه)