خانواده برتر

بهتره اونجایی رو که واست تنش ایجاد شده رو ترک کنی، تغییر موضع بدی، بری بیرون یه هوایی بخوری بدون اینکه عکس العمل دیگه ای نشون بدی

باید تمرین کنی،همش با خودت بگو من هی داد و فریادم زدم چیزی عوض میشه؟ نه نمیشه با عصبانیت همیشه آدم مقابلت بیشتر مصمم میشه روی حرفش ،
هرچند گاهی وقتا ناحقه و آدم اذیت میشه ولی حتی اون موقع هم سعی کن کمتر داد بزنی ،حرفت رو بهشون بزن و برو ولی داد نزن.
من که جدیدا عادت کردم همش بگم بیخیال اینم سر همه میگذره ،
البته بازم میگم گاهی اوقات واقعا آدم دیگه دست خودش نیست ،ولی میشه که کم کم تعداد دفعات رو کم کنید، با اینکار میبینید که بعد یه مدت اصلا خودتون دوست ندارید که داد و بیداد یا اصلا با اون آدم موردنظر جروبحث کنید.
 و با خودتون تکرار کنید با این جروبحثا  و عصبانیتا هیچی عوض نمیشه .

شاید شما پوست روانیتونو از دست دادین ... به یه روانشناس مراجعه کنید .

تمرین کنید در هنگام عصبانیت یا نا شکیبایی صبر پیشه کنید
هر موقعیتی که شما دچار بی صبری می شوید یک فرصت تمرینی است
خواهرم برای این مساله قرص و مسکن و آمپول وجود ندارد!!!!

یه راهکار ساده که شنیدم اینکه اینجور مواقع یه کاری انجام بدین مثل مشت کردن دست خیلی محکم یا یه لیوان آب خوردن یا بلند بلند نفس کشیدن

البته فقط شنیدم

سلام دوست عزیزم. من خودم تا چند سال پیش بخاطر جو عصبی خانواده، بشدت پرخاشگر و عصبی بودم. اما تونستم خودمو اصلاح کنم.

یه سوال می پرسم. چطوری میشه که بعضی ها در مقابل شرایط ناخوشایند، زود عکس العمل نشون میدن و به قول معروف زود جوش میارن و عصبی میشن؟ آیا این آدما از بدو تولد همینطوری بودن؟؟؟
مسلما نـــه.
پس چی باعث میشه که اون آدم رفتار پرخاشگرانه دَرِش شکل میگیره؟ ببینین همیشه تکرار یه رفتار هست که باعث میشه بعد از مدتی ملکه ی ذهنمون بشه. یه بچه که حتی خوب و بد رو هم نمیتونه تشخیص بده، وقتی مثلا می بینه اطرافیانش در مقابل نظرات مخالف، عصبی میشن و داد میزنن، اینم فکر میکنه وقتی کسی نظر مخالف میده باید داد بزنه. این واسش الگو میشه. چون تو اطرافیانش دیده. حالا بعد از چند بار تکرار، رفته رفته این رفتار ملکه ی ذهنش میشه و وقتی در شرایطی قرار میگیره که کسی نظر مخالف میده، اولین عکس العملی که به ذهنش میرسه داد زدن و پرخاشگریه. چون بهش عادت کرده و این راحت ترین کاریه که در اون لحظه به ذهنش میرسه.

حالا ما میتونیم دقیقا با همین روش، این عادت رو از سرمون بندازیم. همونطوری که با تکرار اون رفتار تبدیل شدیم به یه آدم عصبی و زود جوش، با تکرار رفتار مقابلش میتونیم به یه آدم آروم و صبور تبدیل بشیم.

شما وقتی در شرایط عصبانیت قرار می گیرین، اگر نمی تونین خودتون رو کنترل کنین و می دونین که احتمال داره عکس العمل منفی نشون بدین، همون لحظه محل رو ترک کنین. اگر میتونین یا امکانش هست برین تو حیاط یا بالکن یا اینکه برین بیرون تا هوای تازه بهتون بخوره. اصلا هوا که میخوره به آدم، تأثیر عجیبی تو آروم شدن داره.
همچنین می تونید به اتاق دیگه ای برین. ممکنه بهتون خیلی فشار بیاد. تو اون لحظه انقدر عصبانی هستین که حتی ممکنه دلتون بخواد سرتون رو بکوبید به دیوار ! اما تحمل کنین. باید تحمل کنین.
یه لیوان آب بخورین. بعد یه قلم و کاغذ بردارین و هرچی که تو اون لحظه عصبانی تون کرده رو روی کاغد بنویسین. با همون لحن عصبانی. هرچی که دوست دارین تو اون لحظه به زبون بیارین رو، تو کاغذ بنویسین. با هر لحنی که دوست دارین. سعی کنین حرفی نمونه که نگفته باشین. نیازی نیست جمله ها مرتب و درست باشن. فقط هرچی تو اون لحظه به ذهنتون میرسه و عصبانیتون کرده رو بنویسین. حتی اگه پراکنده و بی معنی هم باشه اصلا مهم نیست. فقط بنویسین.
بعد از اینکه نوشتین، می بینین اون حس انفجار شدن از عصبانیت، به شدت کم شده. چون تمام حرف هایی که باید می گفتین رو گفتین. اما نه به اون شخص. بلکه همش خلاصه شد تو یه ورق کاغذ که فقط خودتون می بینیدش. می دونین تو عصبانیت اون چیزی که به آدم فشار میاره اینه که میخواد حرفشو بزنه. اما چون عصبانیه با لحن خیلی بد این کارو میکنه. اما وقتی رو کاغذ می نویسین، تمام حرفایی که دلتون میخواست اون لحظه بزنین رو زدین و این در آروم شدن شما به شدت تاثیر مثبت داره. چون دیگه حرفی تو دلتون نمونده. تنها تفاوتش اینه که وقتی تو کاغذ نوشتین، دیگه کسی رو ناراحت نکردین و دلی رو نشکوندین.
اگه تو اتاق دیدین از ناراحتی و عصبانیت گریه تون گرفته، گریه کنین. این کار کمک تون میکنه باز هم فشاری که بهتون وارد شده کمتر بشه.
بعد از این کارها اگر نیاز داشتین باز هم همونجا بمونین و خودتون رو به کار مورد علاقه تون مشغول کنین تا حالتون کاملا بهتر بشه. وقتی بهتر شدین میتونین از اتاق بیاین بیرون و در کمال آرامش در مورد موضوعی که ناراحت تون کرده بود با اون شخص صحبت کنین.
حالا موقع حرف زدن شاید یه جایی باز هم احساس کنین دارین عصبانی میشین اما جلوی خودتون رو بگیرین. به خودتون فشار بیارین تا در کمال آرامش صحبت کنین. یعنی به هیچ عنوان صداتون رو بلند نکنین. اوایل انجام این کار براتون خیلی سخته. چون شما عادت کردین همین که عصبانی شدین، با داد زدن فشار روانی ای که روتون هست رو تخلیه کنین. اما یادتون هست که بالا نوشته بودم تکرار یه رفتار باعث میشه بعد از مدتی ملکه ی ذهنمون بشه؟ حالا همون موقع ست. باید کنترل کردن خشم رو بارها تکرار کنین تا براتون ملکه بشه. پس تکرار کنین وقتی عصبانی هستین صداتون بالا نره. به خودتون فشار بیارین تا صداتون کاملا آروم باشه. بعد از یه مدت می بینین به راحتی می تونین جلوی خشم تون رو بگیرین.

پس تو شرایط عصبانیت انجام این کارها تاثیر بسیار زیادی در کنترل خشم داره: استشمام هوای تازه، خوردن یه لیوان آب خنک، ترک محل عصبانیت، نوشتن تمام اون چیزی که باعث عصبانیت شده، تکرار "داد نزدن" در هنگام عصبانیت (در نتیجه ملکه ی ذهنتون میشه).

من مطمئنم که شما میتونین به نحو احسن از انجام این کار بیاین.

توقع زیاد از حد از خودتون نداشته باشین

سلام دوست عزیز

عزیزم شما 27سالته
بچه نیستی دیگه
پس خودکنترلی رو میتونی یاد بگیری
هروقت عصبی شدی
به دقیقه نذار بکشه فوری از اون مکان که تحریکت میکنه دور شو و مدام صلوات بفرست
یا بروو دستا صورتتو با اب یخ بششور میبینی که سریع آتیش خشمت خاموش میشه
همیشه هم سر نماز بگو خدایا توانای کنترل زبون بهم بده خداخودش کمکت میکنه

التماس دعا

ممنون از همه ی شما عزیزان از تمام متنهای شما پرینت گرفتم و دارم میخونم ..... درضمن یه سوال دیگه در برابر کسی که توهین میکنه یا تو فامیل بهم متلک میندازه سکوت کنم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
من عقد کرده بودم که تودوران عقد جدا شدیم چون تو فامیل پدری من تاحالا همچین چیزی نبوده ودر ضمن تمام مراسمای من و دختر عمم تقریبا باهم بوده ولی برای من نشد و جدا شدیم ولی دختر عمم ازدواج کردن و خدا شاهده اصلا از این قضیه ناراحت نیستم دروغ چرا یه ذره بعضی وقتا حسودی کردم ولی سریع با  خودم دعوا کردم ..بخاطر همین خانواده پدرم خیلی دلمو شکوندن ....به نظرتون جواب همه رو بدم یا سکوت کنم

تمرین کن!توی موقعیت های پرتنشی که میخوای عصبی بشی سعی کن موضوعو خنده دارش کنی و یه شوخی از توش بیرون بیاری!

من مادر زادی صبورم (:

با سلام