خانواده برتر

به سن نیست

به جنم و عرضه و مسئولیت پذیری هست 

بله 40 ساله هم  باید با خانواده اش بره خواستگاری.

بنظرم سن خاصی نداره اینکه با خانواده میرین خواستگاری یه جور عرفه

اما خودتون تو محیط کار ویا هرجایی اگه از کسی خوشتون اومد میتونین بهش پیشنهاد ازدواج بدین

یه حالتی هم هست که مادر یا خواهرتون تماس بگیرن با خانواده عروس و قبل از اینکه خواستگاری برگزار بشه خودتون با دختر خانم آشنا بشین

هر کسی عرف جامعه اش فرق میکنه برا من طوری هس که اگه پسر شرایط خاصی نداشته باشه یعنی مشکلی از نظر دسترسی به خانواده اش نداشته باشه بهتره با خانواده برای خواستگاری تشریف بیاره 

اما اگه شرایط ومشکل خاصی داشت و امکان دسترسی نبود اینکه تنهایی بیاد مسئله ای نیس وقابل درکه

سلام

برای خاستگاری رسمی حضور بزرگترها لازم و واجبه اما برای اشنایی های اولیه ضرورتی نداره..

به هرحال خانواده دختر هم وقتی ببینن خاستگار دخترشون تک و تنها اومده ناراحت میشن.....

من دیدم بالا ۴۰ بود مادر و خواهرش خاستگاری رفتن (ازدواج دوم بود)

ازدواج سنتی خانواده لازمه

اگه سنتی نیست دو نفر باهم اشنا شدن و میخوان بدون خبر دار شدن کسی ازدواج کنن بزرگتری نیاز نیست

بزرگتر بیشتر برا رسمی کردن لازمه

تو امریکا هم باشی بلاخره برا ازدواج دو نفر همدیگر رو به خانوادشون معرفی میکنن تو مراسمات هم دو خانواده هستن

ازدواج رسمی وصلت دو نفر نیس

وصلت دو خانواده هست

سلام 

ما در ایران زندگی میکنیم که مهم ترین نهاد اجتماعی خانوادست. خانواده در فرهنگ ما خیلی مهمه. 

ازدواج رو ازدواج یه دختر و یه پسر نمی‌دونن پیوند دو خانواده می‌دونن پس اگه ۵۰ سالتون هم باشه قابل پذیرش نیست تنها خواستگاری برید باید برای غیبت اعضای خانواده در جلسه خواستگاری عذر موجه داشته باشید. مثلا اینکه کلا خارج از کشور هستند ( در اینصورت هم خانواده دختر انتظار تماس و ارتباط اینترنتی دارند) یا اینکه خدای نکرده از دنیا رفتن ، حتی در اینصورت هم انتظار دارند با اقوام دیگه یعنی عمو عمه خاله و... همراه باشید .

حتی مردی که سنی ازش گذشته و در سن پیری میخواد ازدواج مجدد کنه هم انتظار می‌ره فرزندانش همراهش باشن. 

حضور خانواده پسر  پشتوانه برای دختر هست و خانواده دختر با اعتماد این وصلت رو قبول میکنن.

البته در شرایط خاص و یا بعضی خانواده ها ممکنه مشکلی با غیبت خانواده پسر نداشته باشند. اونجا هم باید دلیل این غیبت براشون قابل قبول باشه.

شما چرا این نگرانی رو دارید

تا هشتاد و پنج سالگی 

ممنون علیرضا جان!!!

چون عرف جامعه خواستگاری رو با خانواده می پسنده و خانواده دختر هم مسلما مایلند با خانواده پسر اشنا بشن و جنبه رسمی هم داشته باشه معمولا با خانواده یا اگه در قید حیات نباشن  یک بزرگتر فامیل همراشون می برن 

بیشتر این امر تو چشمه که تنها نره.  حالا اگر سنش کمه با والدین یا اگر سنش بیشتره میتونه با خواهر برادراش و خانواده شون یا  دوست مورد اعتماد یا خود واسطه یا اگر بچه ی بزرگ داره با اونا بره

شما میتونی حرفو گفتگو هارو انجام بدی ولی برای تعیین روز مراسم عقد و تعیین مهریه و ... که دیگه تقریبا کامل همه چی بین خودتون اوکی شده، پدرو مادرو ببری، اخه مطمنن این رفتو آمدا هم شاید برای اونا سخت باشه. اگر خودشون زیاد اصراری ندارن همراهیتون کنن، یه بار برای اوکی کردن تاریخ عقد 

بردن پدر و مادر به خواستگاری و اجازه دادن به پدر مادر برای حرف زدن در ایام خواستگاری احترام به اونها ربطی عرضه خود پسر نداره ممکنه پدر آدم فردی معمولی و پیر باشه و خود داماد تحصیلکرده و دارای موقعیت باز هم لازمه اجازه داد پدر صحبت کنه پسر در حضور پدر خیلی حرف نزنه فرصت عرض اندام و حرف برای پسر زیاد هست اما یک شب خواستگاری خاطره اش تا سالها برای پدر و مادر می ماند

اگر پدر و مادر در قید حیات باشن تا هر سنی ولو ۸۰ سالگی هم باید با خونوادش بره خاستگاری 

بزرگترین دیکتاتوری نه قانون یا قانونها نه حاکمیت یا حاکمیتها و نه مذهب و مذاهب هست

بزرگترین دیکتاتوری در یک جامعه ( عرف اون جامعه ) هست .

خواستگاری را یک وسیله یا ابزار باید ببینی نه خود هدف ( حال اینکه چگونه به هدف برسی به انتخاب خودت بستگی داره ) 

کلن هر چقدر دست واسطه یا دلال در امورات زندگی و دینی و ... را کم کنید بهتر به نتیجه میرسید و انکان مانور بیشتری دارید و ...

تنهایی هم انسانها به هم ابراز علاقه کنند بلاخره بعد از آشناییت با خانواده یا دوستان و نزدیکان و کار و نگاه هم آشنا میشوند و ...

پ ب

تا وقتی عصا بدس نشد

به نظر من بستگی به خانواده ی دختر خانوم داره چون اگه پدر و مادر آقا پسر در قید حیات باشن  خواستگاری نرن  خانواده ی طرف مقابل بهشون بر میخوره و ناراحت میشن و این کارو بی احترامی به خودشون حساب میکنن  اگرم پدر و مادر نتونستن بیان بهتره بایه بزرگتر مثل عمو یا دایی آدم بره خواستگاری   امیدوارم یه روزی همه ی جوان ها اول به آرزوشون برسن و سروسامون بگیرن این و از صمیم قلب برای همه آرزو میکنم  خودم که خوشبخت نشدم ولی ایشالا همه ی جوان ها خوشبخت بشن